Beste mensen,
Vrijdag 6 mei vertrek ik met een groep van 16 mensen voor de kampeerfietstocht naar Santiago de Compostela.
Op Hemelvaartsdag brengen Erica en Simon de kinderen Jelmar en Amerens naar Beppe om daar een leuke dag in het zwembad te hebben. Wij gaan dan naar Drachten vanwaar we vrijdagmorgen naar Vessem rijden waar we starten met onze tocht.
De eerste dag zullen we 50 km rijden en overnachten op de camping De Brem nabij Lille.





De brasserie die Ellert beloofd heeft blijkt dicht te zijn en dan staan we maar ten langen leste even uit te rusten in een dorpje Joncourt. Daarna komt de laatste klim voor vandaag naar 147 m en volgen we het Canal de St-Quentin om bij de Jeugdherberg te komen waar we twee nachten blijven en dus morgen een rustdag hebben


We beginnen vandaag aan de tweede week van onze fietstocht, maar hebben het idee al veel langer onderweg te zijn. Er is een hechte band tussen de deelnemers ontstaan om met elkaar zoveel mogelijk op te fietsen en rekening met elkaar te houden als er iemand niet zo snel mee kan komen. De eerste 20 km gaan voorspoedig want het is vlak door het bos van Compiegne. In Compiegne besluiten we snel door te fietsen vanwege de lengte van de dagroute en moeten daardoor de Eglise St. Jacques links laten liggen. Daarna begint ook de eerste fenijnige klim naar een hoogte van 80 m en fietsen door naar Estrees waar we om kwart over elf koffie drinken in een tabakszaak annex café met nette toilletten dat was gister anders. Langzaamaan begint de zon door de wolken te breken en kunnen we wat extra kleding uit trekken. Gevraagd wordt wanneer we lunchpauze houden, dat wordt achter de kerk in Nointel. Thea gaat op onderzoek uit of er ook ergens een stempel te krijgen is en dat lukt, want een aardige oude non wil dat doen en heeft een mooi blauw stempel voor Santiago gangers. Dan krijgen we de volgende klim in Clermont tot 155 m. Na elke klim stoppen we even en de hoogste die we krijgen is tot 202 m voor Geneviève genoemd La Fusée. Voor Andeville moeten we klim maken over een smal pad en aan het eind liggen grote keien waar de fietsen over heen getild worden. Als we daar staan begint het te onweren en schuilen we dan in Andeville bij een supermarkt. We rijden naar Meru en krijgen nog een klim de stad uit en als we na Hénonville richting de camping gaan komt de laatste klim. Gelukkig blijft het droog en kunnen we heerlijk uitrusten in ze tenten en genieten van het eten van onze kok Erlin.







Wat ons vandaag zal brengen is als we wegfietsen van de camping ten zuiden van Tours niet bekend, maar het is droog en wat bewolkt, zodat we met goede zin weer aan de etappe van deze dag beginnen. We zijn nu aan het tweede boekje begonnen en hebben voor het gevoel een derde van de tocht erop zitten. Het is vandaag wel een bijzondere dag voor Jan want die is jarig en tracteert ons op de consumptie. Bij het ontbijt hebben we al voor hem gezongen en de vlaggetjes hangen aan de grote tent waar we eten. We en rijden tot Ste Maure-de Touraine om een kop koffie te drinken waar we na half twaalf arriveren. Ook halen we stempel in het Hotel de Ville. De rit gaat vandaag voorspoedig tot we voor een nieuwe TGV lijn een stukje om moeten rijden voor we er overheen kunnen. Zo komen we om kwart voor één in Nouâtre waar we pauze houden om te lunchen en zitten aan de rivier de Vienne die hard stromend aan ons voorbij gaat. De vorige dagen zagen we veel watertoren boven op de heuvels staan en hopen dan dat we zelf niet zo hoog moeten fietsen, maar dat is vaak loos want we moeten wel omhoog er langs. Na Nouâtre rijden we door de val de Vienne een prachtig mooi gebied met weidse vergezichten. De volgende stop maken we in Dangé-St-Romain door van de route af over de brug een terrasje te zoeken en in de zon te zitten. We genieten met elkaar van een drankje en gaan in groepjes verder naar Châtellerault. Het is een vlakke rit en we bekijken de stad en de St. Jacques die jammer genoeg gesloten is. Na een terrasje genomen te hebben rijden we naar de camping die er goed uit ziet, maar langs een sporlijn is gelegen. Hopelijk houdt het spoor ons niet wakker vannacht.





Na het vertrek uit de camping moeten we gelijk al wat klimmen en dat maakt de spieren wel weer los na een rustdag. De eerste achttien kilometer verlopen goed en we treffen midden in het bos een restaurantje waar we op het terras koffie drinken bij een engelse dame. De rit gaat verder door het bos en soms wat op en neer, tot we in Pizou lunchen op het plein en sommigen bij de bakker aangaan voor een broodje. De wegen in Frankrijk zijn goed te noemen en de dorpen hier zien er allemaal verzorgd en schoon uit. De meeste dorpen hebben mooie nieuwe pleintjes bij de kerken. We rijden over een weg waar net een slijtlaag van grind is aangebracht en dat heeft het gevaar om te slippen, dat gebeurt gelukkig niet. Verder rijdend komen we in het departement van Bordeaux Aquitaine waar wijnbouw gepleegd wordt en dat zullen we de komende rit veel zien. Naast de wijngaarden zijn er ook veel kastelen in Frankrijk en ook hier komen we enkele tegen die een fotomoment vragen. Zo rijden we eerst de camping voorbij om een bezoek te brengen aan het stadje St -Emilin, waar veel toeristen rondlopen achter een gids met een bordje in de hand. Het is een bijzonder mooi oud stadje met indrukwekkende gebouwen. We tijd genoeg om hier twee uren ons te verpozen in de zon wandelen of zitten op een terras. Een paar kilometer terug ligt de camping die vier sterren telt, dus zien wat de voorzieningen zijn.





















De eerste bijkomdag in Santiago, waar vanuit de camping gemakkelijk met de stadsbus naar het centrum kunnen voor € 1,-, dat doen we om half elf zodat we op tijd voor de dienst van 12.00 u in de kathedraal kunnen zijn. Het is bewolkt weer en zo nu en dan valt er wat miezer als we op de bus staan te wachten. In de kathedraal is het al aardig druk en we zoeken een goede zitplaats op en wachten het komende uur op wat er komen gaat. De paden worden vrijgehouden door de bewakers en wij hebben vrij zicht op de gebeurtenissen bij de altaartafel. De dienst wordt ingeleid door een responsie te oefenen, wat gedaan wordt door een oudere non die prachtig kan zingen en ook in de dienst de responsies aanvangt. Van de preek verstaan we niet veel want die is in het Spaans , maar aan het begin worden de pelgrims uit verschillende landen in hun eigen taal begroet. Na de consecratie volgt het uitdelen van de hostie die niet door iedereen wordt ontvangen. Dan gebeurt het wonderbaarlijke dat men het wierookvat laat zakken en in beweging gebracht wordt, wat een spectaculair gebeuren is. Tot slot volgt de zegen in verschillende talen en gaan we de kerk weer uit om koffie te drinken met iets. We willen daarna de stad in maar het giet van de regen en we besluiten de kathedraal maar weer in te gaan en de handen op de schouder van Jacobus te leggen. Als dat gedaan is gaan we op zoek naar het pelgrimsbureau voor het compostolaat, het blijkt er erg druk te zijn, want dagelijks komen 1200 tot 1700 pelgrims de stad in. we staan meer dan een uur in de rij en zijn blij als wij het compostolaat ontvangen hebben en kijken even bij de huiskamer der Lage landen, maar daar is allen thee of koffie te krijgen en zoeken dus een terras op. Een van de komende dagen wil een groep van 10 personen wel een busreis naar Finisterra maken en boeken dat op het reisbureau voor donderdag want die dag is minder slecht en de bus haalt ons dan van de camping. Zo gaan we weer met de stadsbus terug naar de camping om een maaltijd van Erlin te nuttigen.


Bij het reisbureau waar we de excursie naar Muxias en Finisterre boekten werd ons al aangeraden om niet op woensdag te gaan maar de donderdag te nemen en dat deden we dan ook met de mogelijkheid om bij de camping op te stappen. Alles was betaald en geregeld en gister kregen we een telefoontje dat we om 9.15 uur opgepikt zouden worden, maar er waren ook andere geluiden, dus toch maar om acht uur ontbijt en om kwart voor negen klaar staan. Gelukkig begint de zon te schijnen als we staan te wachten tot 20 min over negen en stappen in en rijden voorbij het winkelcentrum. Op dat moment als we de rotonde nemen horen we een scheurend en slepend geluid en staat het busje stil midden op de weg. De chauffeur stapt uit en constateert dat de achteras van de bus gebroken is en we dus niet verder kunnen. Er wordt driftig gebeld en wonderbaarlijk maar na een kwartier komt er een andere grotere bus aanrijden waarin wij kunnen overstappen en onze geboekte excursie kan dus wel doorgaan. Zo komen we met onderweg regenbuien later aan in Muxias maar als we daar zijn schijnt de zon en hebben we een prachtig gezicht op de zee en de verschillende landengten en het kerkje dat door brand verwoest was maar weer in ere hersteld. Na drie kwartier rijden we naar Finisterre en als we daar zijn schijnt ook weer de zon. Het is hier aardig druk met caminogangers die de tocht naaar dit uiteinde van de wereld willen maken. We lopen de laatste twee kilometer naar de kilometer 0 van de camino, maar vinden er jammergenoeg geen gelegenheid om een kopje koffie te drinken. Dan stappen we weer in de bus die ons naar de camping brengt en onderweg zijn er weer enkele buien, maar de meesten van ons merken dat niet omdat heerlijk in slapa gevallen is. Al met al een heel goede besteding van ons wachtverblijf op de camping in Santiago, want ieder zou nu eigenlijk wel huiswaarts willen gaan.
Vrijdag 17 juni Fietsen naar hotel Mexico.
Er was een niet zo leuk einde aan onze fietstocht, want Piet kwam toen we de fietsen naar het depot brachten te vallen door een groot gat in het asfalt. Het geluk was dat er een Rode Kruispost aan de overkant was die hem opvingen en een ambulance gebeld hebben. Karin is toen met hem meegegaan naar het ziekenhuis, waar hij wegens ribbreuken en verwonding een week moet blijven. Zijn vrouw troffen we zaterdags op Schiphol aan, om het vliegtuig waar wij meegekomen waren naar hem toe te gaan. Hopelijk gaat het hem al wat beter en kan hij weer gauw naar huis. Graag hoor ik hoe het met hem gaat. Piet sterkte en bedankt voor je kameraatschappelijk zijn bij onze fietscamino.
Piet moet maandag voor controle naar het ziekenhuis, hij verblijft nu met zijn vrouw in een hotel.

Kuiten.
We gaan groepsgewijs naar Santiago de Compostela. Dames gaan ook altijd groepsgewijs plassen in de disco maar hier wordt wat anders bedoeld. Een van de meest bijzondere zaken is dat we elkaar niet kennen. De meesten van ons hebben elkaar ontmoet in november en daarna nu voor vertrek in mei. Het was bijzonder fraai weer en toen we de eerste trappen trapten, viel mij iets heel bijzonders op namelijk: kuiten en wel mannenkuiten. Voor de goede orde ik val vooral op dameskuiten maar in dit geval vielen vooral de enorme omvang van de herenkuiten op. Dergelijke kuiten krijg je alleen door enorm veel te fietsen. Er is er een man bij die helemaal van Vladiwostok naar Scheveningen is gefietst. U gelooft het misschien niet maar het is werkelijk waar. “Ja toen ik er eenmaal aan begonnen was ben ik maar doorgefietst. Het was eigenlijk een peulenschilletje.” 12.000 km…….. Er zijn ook mannen bij die in verschillende werelddelen hebben gefietst. Even een stukje fietsen in Azie of een rondje Cuba. Er zijn mannen bij wiens kuiten een werkelijkongelooflijke omvang hebben aangenomen. Van een van hen is bekend dat hij in de winterperiode, als hij niet fietst, de ruimte in zijn kuiten verhuurd aan armlastige studenten. Vindt hij ook een leuke training. Ik zelf ben gezegend met hele lange en vooral dunne kuiten. Ik ben echt benieuwd of ik Santiago ga halen. Maar ja fietsen is ook niet alles.
De horzel van Gorssel.
Landschap.
Geel en groen duizenden tinten
in het landschap gekwakt
bomen staan als binten
waardoor de lijn wordt ontvlakt
glooiingen zijn bereid
het beeld nog te verfraaien
en als ik mij van het mensdom scheid
zou ik het kunnen aaien
Ben
Navigatiesystemen.
We zijn nu een paar dagen onderweg naar Santiago de Compostella. Op de fiets. We hebben bij buren kennissen, familie en vrienden de nodige bewondering geoogst.
“Hoever is dat wel niet?” vraagt menigeen. Na het antwoord worden er gelijk vragen gesteld over je geestelijke vermogens, maar na een poosje trek je je daar niets meer van aan. Je aandacht wordt opgeëist door andere zaken. Bijvoorbeeld beschik je wel over een fiets die het gaat halen. Als ik in de groep om mij heen kijk kan ik daar gerust over zijn. Er is behoorlijk geïnvesteerd in goed fietsmateriaal. Het loopt van een mountainbike tot aan een paar fietsen met elektrische ondersteuning. en alles wat daar tussenin aan goede fietsen te krijgen is.
Van onze fietshopman Antoon hebben we ook drie boekjes gekregen waarin de aloude route staat beschreven die al eeuwenlang naar Santiago de Compostella loopt. Een prachtige uitgave die al jarenlang zorgt dat hele volksstammen moeiteloos Santiago bereiken.
Maar er zijn ook mensen met een navigatiesysteem op de fiets. Er zijn zelfs erg veel mensen met een navigatiesysteem op de fiets. En als dat nu allemaal dezelfde:systemen waren, maar dat is niet het geval. Er zijn verschillende systemen en iedereen die er een gekocht heeft, blijkt de juiste te hebben gekocht. De uitkomst is dat er, op sommige momenten onderweg, een bijzondere ingewikkelde situatie ontstaat waarop iedereen die ooit iets met communicatie doet of heeft gedaan er direct op kan afstuderen. Degenen die het leuk vinden om in een groep te fietsen leven voortdurend in een situatie waarin de beschikbare informatie millimeters van elkaar verschilt.. De enige oplossing die dan voorhanden is bestaat uit overleg. Ik weet natuurlijk niet echt of het aan het aantal Brabanders binnen de groep ligt maar het blijkt elke keer weer moeilijk om tot een besluit te komen. Een normaal mens kan nu eenmaal maar een beperkt aantal Brabanders aan. We beschikken echter ook over een Fries in de groep die elk vooroordeel over Friezen, zoals onverstoorbaarheid en onverzettelijkheid waar maakt. Ik ben werkelijk dan ook met stomheid geslagen als ik ’s avonds toch op een camping ben die de avond daarvoor door onze Antoon is opgegeven. Zo blijkt maar weer, fietsen is ook niet alles.
De horzel uit Gorssel.
Op weg.
Het is 7.23 uur en ik zit op het toilet op een camping. Alle weerstand die ik ooit heb verzameld tegen kamperen wordt waar gemaakt. Waarom klapperen toiletdeurtjes op campings altijd zo hard. Waarom zit ik hier volkomen naakt. Ik ga naar Santiago de Compostello op de fiets en daarom draag ik fietskleding. Werkelijk vreselijke kleren voor op het toilet. Naast mij zit een man die werkelijk uit allerlei lichaamsopeningen lucht laat ontsnappen. Als ik tegelijk met die man het toilet uitkom kijken we allebei een andere kant op en gaan fluitend ons weegs. Waarom dit alles.
Mijn dame en ik vinden fietsen leuk en we hebben ons o.a. laten inspireren door Antoon. Alles wat tegen zo’n reis pleit weet hij in rap Brabants weg te redeneren. Mijn vrouw komt ook uit Brabant en ze vond wel gezellig om begeleid door thuisdialect een dergelijke reis te maken.
Nou dat treft. Ze weet zestien personen gezelschap bestaat uit mensen uit de provincie zonder volkslied. De zachte g is niet van de lucht. Gelukkig heb ik een Bourgondische inslag en ik heb in de afgelopen jaren geleerd dat er ook aardige Brabanters zijn. Hun vreugde over het kampioenschap van PSV deel ik niet, maar misschien zit er nog een gratis biertje in.
Het is vandaag ook moederdag en in een madriarchaat als Brabant wordt dit gevierd. Antoon zorgt zelfs voor gebakjes. Ze schijnen er zelfs te beschikken over een centrale oermoeder want iedereen heeft het altijd over ons mam.
De reis duurt nu drie dagen maar ik vind het nu al onbetaalbaar. Maar goed fietten is ook niet alles.
De horzel uit Gorssel