Beste mensen,
Vrijdag 6 mei vertrek ik met een groep van 16 mensen voor de kampeerfietstocht naar Santiago de Compostela.
Op Hemelvaartsdag brengen Erica en Simon de kinderen Jelmar en Amerens naar Beppe om daar een leuke dag in het zwembad te hebben. Wij gaan dan naar Drachten vanwaar we vrijdagmorgen naar Vessem rijden waar we starten met onze tocht.
De eerste dag zullen we 50 km rijden en overnachten op de camping De Brem nabij Lille.
Vrijdag 6 mei Van Vessem naar Lille 48 km
Broeder Fons heeft ons uitgeleide gedaan als broeder van de Jacobshoeve die hij met veel vrijwilligers heeft opgezet met mensen uit Vessem en omgeving. We worden uitgenodigd om een steentje mee te nemen uit de stilte tuin om die bij het IJzeren kruis in Spanje neer te leggen en daarmee alles wat je belastte van je af te werpen.
Het is half twaalf als we op de fiets stappen en vertrekken. Het eerste stuk van de route rijd ik alleen en neem voor Retie een lunchpauze. Dan gaat het weer verder naar Kasterlee, waar een Willibrorduskerk is die ik even mag bekijken, maar er zal een lijkdienst gehouden worden. Rond de kerk gaand zie ik een deel van de groep op een terras zitten en schuif daar bij aan. Dan gaan we gezamenlijk op weg naar de camping De Brem bij Lille waar we kwart over drie aankomen. We inspecteren de tenten en constateren dat die er pico bello uitzien en waar we de komende nachten wel in kunnen verbijven. De kok heeft om zeven uur het eten klaar een voorafje en een pasta met saus en nog een yoggertje toe.
Om tien uur leggen we ons te slapen na eerst nog wat met elkaar gekeuveld te hebben en wat kennis met elkaar te maken.
Zaterdag 7 mei van Lille naar Grimbergen 68 km. 
Om acht uur zitten we klaar voor het ontbijt na een goede nachtrust genoten te hebben. De kok Erlin komt er aan, hij heeft brood gehaald in het dorp. Als we om acht uur willen vertrekken blijkt iemand een lekke band te hebben en wachten we met elkaar tot die gerepareerd is. Daar het een electrische fiets betreft is dat wat zwaarder werk, maar twintig minuten later vertrekken we met elkaar. Omdat we niet op de route van de track zitten is dat voor velen wat plezieriger om zo samen de weg te vinden. Toch komen we twee van onze groep weer tegen die wel eerder vertrokken waren en een beetje de kluts waren kwijt geraakt, ze sluiten zich weer bij ons aan en zo gaan we op weg naar Lier waar we een terrasje opzoeken en een stempel halen bij het VVV van de Jacobskapel. Dan gaan we verder langs de grote Nete waar te zien is dat het eb is want het ligt hier open voor de zee. In Mechelen raken we wat verspreid en zoeken een schaduwplek om wat te genieten van de drukte in de stad. We komen om half vijf op de camping in Grimbergen aan, waar een mooi terrein is voor de tenten en veel dure campers staan.
Zondag 8 mei van Grimbergen naar camping de Gravers 68 km.
De wekker gaat en ik denk dat het zeven uur is maar het blijkt zes uur te zijn, maar heb me maar wel aangekleed. Gisteravond is er nog een regenbuitje geweest, maar het dreef weer af. Daarna maakte ik nog even een wandelingetje naar het dorp en genoot nog van een wijntje voor ik ga slapen. De kok Erlin heeft weer lekkere broodjes gehaald en we genieten van het ontbijt. Vanmorgen stappen we om negen uur op de fiets en rijden een stukje terug om weer op de route te komen. Na twintig kilometer wordt er geroepen koffie en we zetten ons neer op een terrasje om wat te drinken en een stempel te verkrijgen. Sommigen beginnen al wat kleding uit te trekken want het is zeer warm weer. We fietsen voor een groot gedeelte over een oude spoorbaan het Leirekensroute en het terrein begint licht te glooien. Tegen twaalf uur komen we in Aalst aan en vleien ons neer op het plein in het centrum en om de beurt blijft er een bij de fietsten oppassen. Om half twee zetten we onze tocht voort langs de Dender, een gekanaliseerd riviertje dat nog erg slingert. De tocht wordt nog een keer voor een terrasje onderbroken om wat te drinken in Ninove, het is dorstig weer en 32 graden. Nog tien km en we komen op de camping aan in de buurt van Geraadsbergen, waar de tenten al weer klaar staan en we ons heerlijk kunnen opfrissen en onze ervaringen van de tocht uitwisselen.
Maandag 9 mei van De Gravers naar Marchiennes 95 km
Het is nog geen negen uur en we staan klaar voor vertrek en we gaan los. Na een kort stukje bedenkt Gerard dat hij zijn telefoon heeft laten liggen, hij was nog druk met de afwas bezig toen wij weg wilden. We wachten en dat blijkt loos, want Gerard is de andere kant al op gegaan om de muur van Geraardsbergen te nemen. We volgen de Dender weer die nog steeds kronkelt. Plotseling klinkt er een knal en blijkt de band van Ellert het begeven te hebben. Hij heeft wel een nieuwe binnenband maar de buitenband wordt professorisch opgelapt, hopelijk houdt hij het een tijdje vol. We proberen Antoon te bellen maar die neemt niet op. Dan maar zien hoe ver we komen. Na tien uur wordt er al uitgekeken naar een gelegenheid om koffie te drinken. Dat blijkt niet mogelijk te zijn daar er in de route geen grote dorpen zijn en de kleintjes geen gelegenheden meer hebben. We fietsen Doornik in en plof, de band van Ellert begeeft het weer. Geluk blijkt met ons want om de hoek is een fietsenzaak, maar maandags en dinsdags is die gesloten. Wat nu zei Pietsje Cru. Een jongeman ziet ons in verlegenheid staan en informeert wat er aan de hand is. Hij belt de eigenaar van de zaak en die zegt toe langs te zullen komen. De groep gaat de stad in en Ellert en Gerard wachten op de reparateur. Het blijkt een jonge man te zijn die buiten en binnenband heeft en hem om het wiel legt. De kosten vallen erg mee en we kunnen verder de stad in, waar de anderen al op een terrasje zitten of aan het winkelen zijn. Een groepje vrouwen menen eerder te moeten vertrekken dan de mannen die nog van een biertje genieten. Zo rijden we in kleine groepjes langs het Scheldekanaal waar het wel een beetje tegen wind hebben. Bij de grens zien we elkaar weer en rijden zo naar onze camping waar de tenten al weer klaar staan en de kok Erlin bezig gaat voor het avondeten. Het begint een beetje te regenen.
dinsdag 10 mei van Marchiennes naar St Quentin JHB 86 km
Gisteravond begon het licht te regenen en dat is ook vandaag door gegaan met miezerregen. Later werd de regen wat buiig dus wat droog en dan weer een bui. In een colonne fietsten we weer door de stad met de regenjassen aan of regencapes om. Het is een trieste vertoning zo’n rij fietsers. Zo nu en dan stoppen we even om de achtersten bij te laten komen. Het is naar Cambrai nog niet echt veel klimmen. Bij Wasnes au Bac gaan we over het caneau de la Sense de brug waar ik al twee keer eerder over gefietst ben. De eerste keer was toen ik terug reed van mijn tocht langs Pelgrimswegen en Oude steden en de tweede keer twee jaar geleden toen ik de Groene Vallleien route reed. Vlak voor Cambrai is een buurtcafe waar we kans zien koffie te drinken en even uit te rusten.
Om twaalf uur komen we in Cambrai aan en besloten daar een uur rond te dwalen en dan weer verder te gaan. Sommigen hebben een lunchpakket meegenomen en anderen gaan ergens wat eten. Het halen van een stempel in het pelgrimspaspoort lukt niet in het Hotel de Ville, het gaat pas om half twee open. Het blijkt dat enkelen in de St. Martinikerk een heel mooi stempel konden krijgen. Als we na een uur weer vertrekken regent het nog en gaan toch eerst voor een stempel, die dat nog niet hebben.
In het boekje staat dat de hellingen na Cambrai langer worden met golvende velden. Die velden staan vol koolzaad in bloei in prachtig gezicht is dat. De hellingen worden hoger voor een pittige klim en afdaling tot 147m hoog. Er blijken nergens gelegenheid te zijn om te rusten of wat te nuttigen.
De brasserie die Ellert beloofd heeft blijkt dicht te zijn en dan staan we maar ten langen leste even uit te rusten in een dorpje Joncourt. Daarna komt de laatste klim voor vandaag naar 147 m en volgen we het Canal de St-Quentin om bij de Jeugdherberg te komen waar we twee nachten blijven en dus morgen een rustdag hebben
Woensdag 11 mei Rustdag in Saint Quentin.
Om half tien ga ik op weg naar het centrum van de stad om een Mc Donalds te zoeken waar ik kan internetten. Het is ruim twintig minuten lopen naar de stad en de lucht is nog vochtig van de regen die gisteravond en vannacht gevallen is. Langzaamaan komt de zon er door en wordt het aangenaam warm. Na een bezoek aan de kathedraal wandel ik door de winkelstraten maar zie geen Mc Donalds, dan maar informeren bij de VVV, die ik uiteindelijk vind, maar vergeet daar een stempel te vragen voor het pelgrimspaspoort. Dan ga ik op weg naar de benedenstad om koffie te drinken bij Mc Donalds en te internetten. Erlin en Ben zijn daar ook aanwezig en maken de Facebook pagina gereed van onze tocht en om het verder met gegevens te vullen. Tot twee uur blijf ik daar en ga daarna weer naar het centrum om bij anderen op een terrasje te gaan zitten genieten. Als ik tegen vier uur weer in de Auberge Jeunesse kom begint de lucht te betrekken en te onweren, dat houdt de hele avond aan.
Ben heeft voor deze avond een speciale maaltijd gevraagd van boeuf de Bourgiunon. Het blijkt met elkaar een uitgebreid eten te worden met een voorgerecht amuse, soep hoofdgerecht en toetje en nog koffie met een amaretto er bij. Het is met elkaar een echt feestmal geworden en we praten nog gezellig wat na met elkaar.
Donderdag 12 mei van St Quentin naar Carleport 70 km.
Ook vandaag is de lucht vochtig, maar we vertrekken voor acht uur voor een korte dag rit naar de volgende camping. Onderweg blijkt de gps track niet de juiste weg aan te geven en door te zoeken raken we uit elkaar, maar verderop treffen we elkaar weer om langs de Somme te fietsen. Ben stelt voor dat we in zo’n geval eerst overleggen welke route we nemen om niet weer uit elkaar te raken. Onderweg vinden we weinig gelegenheden om koffie te drinken maar 8 km voor Noyon lukt het wel in een eenvoudig ouderwetse winkel annex/cafe. We rijden verder en komen tegen half een in Noyon, maar mogen de kerk niet meer in om een stempel te verkrijgen. De VVV is ook al gesloten dus dan eerst maar wat eten of het meegenomen lunchpakket opeten. Over half twee verzamelen we ons bij de kerk voor een stempel. De vorige keer dat ik de kerk bekeek vond ik hem erg donker, maar nu waren er lampen aan zodat het veel lichter was. Het begint na vertrek hard te regenen, maar we nemen dan maar de kortste route naar Carleport, en vinden daar Antoon die nog bezig is met de tenten op te zetten die hij moest halen uit Marchiennes waar hij ze had laten staan. Omdat het nog vroeg is en weer droog gaan we naar de Abbey Ourscamp. Het blijkt een klooster te zijn met een ruïne van een enorme kathedraal en nog een klooster kerk die gerestaureerd wordt. We halen nog een stempel en gaan naar Chiry voor een kopje koffie.Terug gekomen en een verslag makend begint het weer te spoelen, maar dat zijn we ondertussen wel gewend.
Vrijdag 13 mei van Carlepont naar Henonville 102 km.
We beginnen vandaag aan de tweede week van onze fietstocht, maar hebben het idee al veel langer onderweg te zijn. Er is een hechte band tussen de deelnemers ontstaan om met elkaar zoveel mogelijk op te fietsen en rekening met elkaar te houden als er iemand niet zo snel mee kan komen. De eerste 20 km gaan voorspoedig want het is vlak door het bos van Compiegne. In Compiegne besluiten we snel door te fietsen vanwege de lengte van de dagroute en moeten daardoor de Eglise St. Jacques links laten liggen. Daarna begint ook de eerste fenijnige klim naar een hoogte van 80 m en fietsen door naar Estrees waar we om kwart over elf koffie drinken in een tabakszaak annex café met nette toilletten dat was gister anders. Langzaamaan begint de zon door de wolken te breken en kunnen we wat extra kleding uit trekken. Gevraagd wordt wanneer we lunchpauze houden, dat wordt achter de kerk in Nointel. Thea gaat op onderzoek uit of er ook ergens een stempel te krijgen is en dat lukt, want een aardige oude non wil dat doen en heeft een mooi blauw stempel voor Santiago gangers. Dan krijgen we de volgende klim in Clermont tot 155 m. Na elke klim stoppen we even en de hoogste die we krijgen is tot 202 m voor Geneviève genoemd La Fusée. Voor Andeville moeten we klim maken over een smal pad en aan het eind liggen grote keien waar de fietsen over heen getild worden. Als we daar staan begint het te onweren en schuilen we dan in Andeville bij een supermarkt. We rijden naar Meru en krijgen nog een klim de stad uit en als we na Hénonville richting de camping gaan komt de laatste klim. Gelukkig blijft het droog en kunnen we heerlijk uitrusten in ze tenten en genieten van het eten van onze kok Erlin.
Zaterdag 14 mei van Hénonville naar Condé 76 km.
Het is een koude nacht geweest en de wind uit het noorden met dikke bewolking maakt het er niet aangenamer op. We hebben een tocht van 75 km voor de boeg met het nodige pittig klimmen. In Seraincourt na 38 km fietsen komen we wat bij onder het genot van een kopje koffie. Als we bij de Seine zijn aangekomen denken we in een gelegenheid onze lunch te kunnen gebruiken maar het blijkt gesloten en dus gaan we op het terras zitten om dat te doen. Onderweg hebben we al verschillende keren andere pelgrimgangers onderweg aangetroffen. Twee dagen geleden iemand uit Gemert die een stuk met ons mee gefietst heeft en gister iemand uit Turnhout die op dezelfde camping zijn tent heeft opgezet. Vandaag treffen we een vader met zoon die onderweg zijn. De zoon vergezelt de vader een week naar Santiago, misschien omdat de vader zich niet zo heeft voorbereid. Zo heeft iedere pelgrim zijn eigen verhaal hoe en waarom hij op reis is gegaan. We blijven vandaag als groep aardig bijeen en de stemming is onderling goed. Op tien km voor de camping kruipen we in een bar om nog koffie te drinken. Er blijkt goede wifi te zijn zodat ieder met zijn smartfone bezig gaat om contact met het thuisfront te hebben en kan ik mijn website van een paar dagen aanvullen. Zo komen we om vijf uur aan op de camping en genieten van het zonnetje dat doorbreekt. Wat de kok ons voor zal schotelen moeten nog maar afwachten, maar dat zal wel weer goed komen.
Pinksterzondag 15 mei van Condé naar Chartres 45 km
Vandaag zijn we wat later opgestaan omdat er een korte route op het programma staat. Ook blijkt er een complicatie te zijn, Antoon is met zijn aanhanger tegen een trottoir gereden en er is een wiel wat scheef komen staan. Hij heeft al van alles geprobeerd om te kunnen herstellen of vervangend vervoer te regelen via de ANWB. Mannen die er verstand van schijnen te hebben adviseren hem uiteindelijk met niet te hoge snelheid naar Chartres te rijden en dan na de rustdag daar de tweede Pinksterdag verder te zien wat er moet gebeuren. We helpen allemaal mee om de bedden en matrassen uit de tenten naar de aanhangwagen te brengen want de tenten staan heel verspreid. Het is erg koud geweest vannacht en we trekken warme kleren aan en vertrekken om tien uur van de camping. Onderweg rijden we door veel dorpjes heen waar de huizen helemaal ommuurd zijn en er zodoende weinig van de huizen en mensen te zien en te beleven is. De muren zijn van natuursteen opgetrokken en op behoorlijke hoogte dat door zo’n dorp te rijden het niet echt aangenaam is. Sommige huizen hebben inplaats van een muur een groen hekwerk van struiken en bomen en dat is soms beplant met gouden regen dat erg mooi in bloei staat. In het stadje Maintenon houden we een rustpauze op terras en kijken rond om foto’s te nemen van het kasteel en het aquaduct uit 1640 te aanschouwen. We vervolgen onze tocht door het groene dal van de Eure. Het is gelukkig niet druk op de weg van hardrijdende auto’s. De meeste Fransen zitten op zo’n dag thuis of in het restaurant te lunchen. We passeren een primitief hunnebed en stoppen even in St. Piat om de watermolen en kerk te fotograferen. Via een mooi fietspad komen we in Chartres aan en gaan de kerk bezoeken voor een stempel en op een terras zitten om wat te nuttigen. Op de camping aangekomen staan de tenten al weer in gelid en kunnen onze tassen uitpakken voor twee nachten.
Tweede Pinksterdag 16 mei Chartres.
Deze nacht was ook aardig koud maar we hopen dat verder in de week de temperatuur omhoog gaat. We ontbijten wat later en zitten nog lekker in de zon. Tegen het middaguur vertrekken we lopend of op de fiets naar de stad. De camping ligt op twee km van het centrum en het is een mooi pad langs de l’Eure om te gaan. We bezichtigen de St. Pierre in flamboyante gotische stijl met een verstevigde toren die als vluchtplaats diende. Door het oude stadgedeelte lopend komen we bij St. Aignan die minder groot is, maar waar prachtige glasinlood ramen in zitten met heel mooie voorstellingen uit de Bijbel. In het centrum aangekomen is de kathedraal niet toegankelijk omdat er een sluitingsceremonie is van een driedaagse wandeltocht. Omdat het frisser wordt zoeken we plaats in de brasserie en de vrouwengroep sluit zich bij ons aan in het cafe, waar we wat nuttigen. Zo keren we na verloop weer terug naar de camping om ons voor te bereiden op de dag van morgen.
Dinsdag 17 mei van Chartres naar Vendome 105 km.
Het is vandaag een bijzondere dag geworden door verschillende oorzaken met hoogte en diepte punten. Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Ben onze horzel uit Gorssel, die door lichamelijke ongemakken het niet meer zag zitten verder te fietsen, de pijn die hij als man van 202 cm kreeg van de houding op de fiets en de zwaarte van het klimmen deed hem besluiten niet verder met ons mee te gaan maar naar huis te reizen. De fiets zal hij zelf met de auto ophalen. Zijn partner Karin gaat wel verder met ons fietsen en dat is een onplezierige manier om elkaar los te laten en een hard gelag voor Ben als je meende je goed voorbereid te hebben en toch niet verder te kunnen.
Verder was er nog het probleem van de wielas van de aanhanger van Antoon die verbogen was en waar hij niet verder mee kon rijden. De ANWB zal er vanmorgen vroeg bij zijn maar kan ook niet ter plaatse er wat aan doen, dus is een andere oplossing nodig om al het materiaal tenten, bedden, matrassen en tassen in Vendome te krijgen. Ondertussen moet Antoon het ook doen met één mindere assistent daar Ryan gemeend heeft niet verder met ons te reizen om persoonlijke redenen. De vraag van Antoon aan ons was dan ook om een handje mee te helpen bij het afbreken van de tenten en versjouwen van de bedden en matrassen. Dat is vanmorgen in alle harmonie gebeurd en zo zijn we om negen uur op de fiets gestapt naar Vendome om dat het een hele afstand is en de mannen met de problemen achterlatend.
De rit van vandaag gaat door een mooi landschap met enkele klimmetjes. Er waren nog veel bloeiende koolzaad velden en bloeiende brem langs de wegen. Het landschap is gelardeerd met bosjes langs de velden en meestal nog weidse uitzichten. Het laatste deel gaat door het dal van de Loir een klein riviertje wat een breed dal heeft en goede b-wegen om te fietsen. In Bonville hebben we een koffiepauze en gehouden en lunchpauze in Chateaudun waar we een heel steile afdaling moeten lopen en vanzelf ook weer omhoog moeten fietsen. Als we op de camping in Vendome aankomen is er nog geen auto van Antoon en Erlin te zien, dat we gaan eerst de stad maar in om wat te drinken. Om zeven uur is Erlin op de camping en een half uur later is Antoon er en André ook op de camping en wel met een vervangende auto. Een groepje blijft in de stad en anderen helpen bij het opzetten van de tenten zodat we vannacht daarin weer kunnen slapen.
Woensdag 18 mei van Vendome naar Tours 85 km
Ook deze dag is bij zonder voor wat betreft de verschillende zaken die we meemaken. Het begint in Vendome waar we een stempel ophalen in het postkantoor tegenover de Jacobskapel. Piet is een bloemetje aan het kopen voor nagedachtenis aan zijn fietsmaat die vijf jaar geleden hier buiten Vendome om het leven kwam door een hartstilstand. Zijn verhaal zal hij zelf opschrijven en volgt nog. We hebben met z’n allen stilgestaan op de plek buiten de route waar het voorval heeft plaats gevonden. Dan keren we weer terug naar de route om die te vervolgen. Het landschap waar we door rijden is heel aantrekkelijk met hier en daar boomgroepen of bosjes. Bovenop een heuvel begeeft de ketting van Gerard het, maar gelukkig kan hij met wat kunstgrepen de zaak tijdelijk verhelpen. Hopelijk vinden we in Chateau-Renault een fietsenzaak. Ondertussen passeren we al veel koolzaadvelden die uitgebloeid zijn. Gelegenheid om koffie te drinken vinden we niet en rijden door tot Chateau-Renault waar we om twaalf uur arriveren. Gelukkig zijn hier op het plein wel gelegenheden en we zetten ons neer op een terras, maar bediening komt niet opdagen, omdat men het druk heeft met de gasten binnen die daar lunchen, dus maar weer de tabakszaak opgezocht.
De fietsenzaak is tot half drie gesloten dus levert dat geen oplossing voor het probleem en moeten we dus maar doorfietsen.
Eerst nuttigen we de meegebrachte lunch en dat doen we op een bankje, maar het wordt er daar ook niet warmer op. Verdergaand trekt de wind steeds meer aan en daarbij te moeten klimmen is een flinke opgave. We rijden weer door een parkachtig landschap en zien de eerste wijngaarden. De wijnboeren hebben denk goed verdiend want er staan hier mooie woningen en enkele kastelen. De lucht betrek steeds meer en we krijgen een regenbui op ons dak, toch maar doorfietsen want de verwachting is dat het wel even blijft regenen. Vlak voor Tours duiken in een cafeetje en halen een stempel bij de VVV. Het is minder hard gaan regenen en we rijden langs de Loire die een hoge waterstand heeft de stad in, daar bekijken we de kathedraal en gaan nog maar even ergens aan want op de camping zal het ook wel niet warm zijn. Het is Gerard gelukt om een fietsenzaak te vinden waar hij een nieuwe ketting kan krijgen. Tenslotte rijden met een waterig zonnetje naar de camping en rusten uit van dag.
Verslag van Piet van woensdag 18 mei.
We vertrekken met onze fietsgroep vanuit de mooie stad Vendome. Mijn fietsvriend Ed van Gijzel is in deze stad plotseling overleden na een hartstilstand. Nu ik deze tocht na 5 jaar weer doe kan ik het natuurlijk niet nalaten dit te gedenken op de fatale plaats. Ik heb dus een mooie plant gekocht om daar neer te gaan zetten, mede uit naam van zijn vrouw Mieke. Al enige dagen zat ik tegen deze datum aan te hikken, maar mijn mede fietsvrienden hebben mij geweldig gesteund. Zo ook bij de herdenken op die plaats. Dat voelde goed en geeft mij kracht om door te gaan .
Ed, beste vriend ik neem je mee naar Santiago de Compostela en als het even zwaar fietsen is geef mij dan een duwtje.
Voor mij sluit ik het nu graag af en zeg dan ook: ….verder gaan.
Piet.
Donderdag 19 mei van Tours naar Chatellerault 80 km.
Wat ons vandaag zal brengen is als we wegfietsen van de camping ten zuiden van Tours niet bekend, maar het is droog en wat bewolkt, zodat we met goede zin weer aan de etappe van deze dag beginnen. We zijn nu aan het tweede boekje begonnen en hebben voor het gevoel een derde van de tocht erop zitten. Het is vandaag wel een bijzondere dag voor Jan want die is jarig en tracteert ons op de consumptie. Bij het ontbijt hebben we al voor hem gezongen en de vlaggetjes hangen aan de grote tent waar we eten. We en rijden tot Ste Maure-de Touraine om een kop koffie te drinken waar we na half twaalf arriveren. Ook halen we stempel in het Hotel de Ville. De rit gaat vandaag voorspoedig tot we voor een nieuwe TGV lijn een stukje om moeten rijden voor we er overheen kunnen. Zo komen we om kwart voor één in Nouâtre waar we pauze houden om te lunchen en zitten aan de rivier de Vienne die hard stromend aan ons voorbij gaat. De vorige dagen zagen we veel watertoren boven op de heuvels staan en hopen dan dat we zelf niet zo hoog moeten fietsen, maar dat is vaak loos want we moeten wel omhoog er langs. Na Nouâtre rijden we door de val de Vienne een prachtig mooi gebied met weidse vergezichten. De volgende stop maken we in Dangé-St-Romain door van de route af over de brug een terrasje te zoeken en in de zon te zitten. We genieten met elkaar van een drankje en gaan in groepjes verder naar Châtellerault. Het is een vlakke rit en we bekijken de stad en de St. Jacques die jammer genoeg gesloten is. Na een terrasje genomen te hebben rijden we naar de camping die er goed uit ziet, maar langs een sporlijn is gelegen. Hopelijk houdt het spoor ons niet wakker vannacht.
Vrijdag 20 mei van Châtellerault naar Chateau-Garnier 79 km.
Vannacht heeft het hard geregend en alles is nog nat en bij het wegrijden valt er nog een miezerige regen. We hebben geen last gehad van voorbij razende treinen, want volgens mij was er weinig treinverkeer. We slingeren wat om uit de stad te komen en komen dan in het dal van de Clain en komen op de route Dolmen en passeren een hunebed dat langs de weg te zien is. Dan komen we langs een golfterrein en moeten daarvoor een flinke klim maken, maar het uitzicht over het dal is prachtig, jammer dat het nog wat vochtig is. Na 15 km fietsen stoppen we in Dissay om foto’s te maken van het Château, het voormalige zomerverblijf van de bisschop van Poitiers. We gaan verder want het is nog te vroeg voor een bakkie en er is hier ook niets te vinden, ook verder onderweg niet dus rijden we door tot Poitiers, waar we een bakkie doen. We moeten behooorlijk klimmen om in het centrum van de stad te komen en doen dat grotendeels lopend. Bij het VVV zetten we onze fietsen neer en halen daar een stempel en spreken af om over een uur verder te gaan. Ieder gaat zijns weegs om het centrum van de stad te bezien. Het weer is ondertussen zonnig geworden en de temperatuur is gestegen tot 23 graden in de stad. We rijden nog langs een aantal kerken maar gaan er niet in en vervolgen onze route volgens de gpstrack. Achteraf blijkt dat de route anders is dan het boekje aangeeft en komen we dus niet in Gencay waar we wilden rusten en wat drinken. Het landschap is wat saai aan het worden en de wind is tegen dat voor sommigen wordt het wel wat zwaar om de groep bij te kunnen houden. Zo komen we om vier uur al aan op de camping en praten na over onze ervaringen.
Zaterdag 21 mei van Chateau-Gernard naar Angoulême 88 km.
dat er nu al twee dagen geen internet of goede wifi is op de camping is niet leuk voor de mensen thuis die proberen onze belevenissen op de voet te volgen. Vanmorgen zijn we op tijd als groep vertrokken, maar al gauw hadden we oponthoud vwant de achterband van Agnes haar e-bike bleek langzaam leeg te lopen en er was een spaak stuk. De band goed oppompen en hopen dat er onderweg in reperateur eventueel te vinden is. Zo komen we na 16 km aan in Charreux met een bijzondere toren van een vroegere abdij, waar we koffie drinken. Er is geen fietsenmaker dus gaan we verder op weg naar Nanteuil, een ancient village met een eenvoudige kerk en eten om ons heen kijkend in het dorpje ons meegebracht stokbrood op. Het is ondertussen wel warmer geworden en hopen in een vogend dorpje een terrasje te kunnen vinden. Dat lukt pas in St. Angeau als we 55 km gereden hebben, daarvoor hadden we even een stop gehouden bij een middeleeuwse kerk. Uiteindelijk vinden we daar een brasserie, waar een heel oude pronte dame ons bediend. buiten is een open gat in hokje maar sommige dames kiezen voor het toilet bij de dame in huis , dan moeten ze eerst door de woonkamer om er te kunnen komen. Na afgerekend te hebben ontdekt Annemieke dat ze haar fietshelm mist. Waarschijnlijk op de plaats bij het eeuwenoude kerkje en gelukkig vindt ze hem daar weer. Als het tijd wordt om door te fietsen blijkt de achterband van Agnes leeg te zijn en moet die eerst geplakt worden. Eindelijk kunnen we weer verder en dan roept Martien stop, hij is gevallen en heeft zijn knie beschadigd. Daar zal eerst een grote pleister op geplakt moeten worden. Hopelijk is dit alles vandaag en kunnen we rustig verder fietsen. We worden in Coulgens tegengehouden want er wordt een wielerronde voor junioren gehouden en we mogen niet door. We mogen achter de groep aansluiten en door rijden en worden toegejuichd door de aanwezige bevolking die kermis en dorpsfeest hebben.
Om nog een stop te maken voor we op de camping komen lukt niet erg. We hebben in Angoulême niet de goeie weg gekozen en dwalen wat door de buienwijken van de stad, maar gelukkig wijst de gps ons de goede weg en komen we op een mooie camping, De lucht begint te dreigen maar die bui waait voorbij, wel later op de avond krijgen we een onweersbui met fikse windstoten. Morgen maar weer verder zien.
Zondag 22 mei van Angoulême naar Aubeterre 65 km
Vannacht heeft het veel geregend en geonweerd, het ging flink tekeer zozeer dat de etenstent bijna de lucht inging en afgebroken moest worden. Vanmorgen hadden we dus een ontbijt helemaal in de buitenlucht nadat het weer geregend had en op de borden water was achter gebleven. We eten zo goed als het kan en maken ons klaar voor vertrek naar de volgende standplaats, waar we hopen de tenten weer voor ons klaar zullen staan, nadat we ze met elkaar hebben ontmanteld. Antoon heeft nog steeds de wagen die André geregeld heeft en nog een week langer kan blijven gebruiken. Om van de camping naar de stad te komen had Ellert de navigatie in de gps en zo reden we naar het centrum, dat een hele klim was om omhoog te komen in de stad. Daar aangekomen begon het te regenen en had het geen zin om de stad verder te bekijken, daarom zijn we maar een brasserie ingedoken tijdens de fikse regenbui. Daar we de alternatieve route niet in de gps hadden om de stad uit te komen gebeurde het dat de groep uit elkaar raakte. De ene groep volgde de route alle richtingen de stad uit en de anderen probeerden het boekje te volgen. Onderweg werden we overvallen door een stormachtige wind met slagregens dat we zijn gaan schuilen in een soort bushokje. Na een perioden kwam een bewoner van één van de huizen naar ons toe of we ook ons wilden warmen en koffie drinken. We hebben het afgeslagen en hartelijk bedankt omdat we niet teveel tijd wilden verliezen.
De beide routes zouden in Torsac weer samen komen en daar reden we door het dorp maar vonden de anderen nog niet. Toch een aantal kilometers verder bracht Jacobus ons weer samen toen we de andere groep op de weg zagen staan. Zo fietsen we weer als groep weer verder en in Ronsenac is een cafeetje open waar we koffie drinken en een broodje eten. De route gaat verder over over een hooggelegen heuvelrug met mooie uitzichten, maar ook weer flinke regenbuien en stijgingen waar we tegenop moesten klimmen. Zo komen we in Aubeterre sur Dronne aan en zoeken een terrasje op waar op dat moment de zon schijnt tot de regen ons naar binnen drijft. Vandaag is de kok Erlin jarig en wordt het eten klaargemaakt door André die een heerlijk maal voor ons heeft klaar gemaakt met zijn vriendin die voor het weekend is overgekomen vanuit Scheveningen. De maaltijd wordt besloten door een door Antoon meegebracht drankje uit deze streek waar we nu zitten.
Maandag 23 mei rustdag in Aubeterre.
Het lijkt vandaag een mooie dag te worden, maar er zijn nog wel enkele buitjes. We ontbijten om negen uur en gaan tegen elf uur naar het stadje lopen. Het ligt op een wit stenen rots waarin een kerk is uitgehouwen met een monoliet in het koor. Heel indrukwekkend om te zien en we doen dat na eerst op een terras koffie gedronken te hebben en bij de La Taverne een lunch gebruikt te hebben. Dan blijkt de Eglise St. Jacques ook open te zijn, het heeft een zeer oud front met beeldhouwkunst , vermengd met Spaans-Moorse invloeden. Tegen het eind van de middag is iedereen weer terug op de camping. We zullen dineren in het stadje om de verjaardag van Erlin te vieren door hem een vrije dag te geven. We genieten van het heerlijke eten en het is al laat als we weer terug gaan naar de camping om in de tenten te slapen, die nog vochtig zijn van de regen van gister. Vlakbij is een waterval die veel lawaai maakt vanwege de hoge waterstand van de Dronne, maar die houdt ons niet uit de slaap.
Dinsdag 24 mei van Aubeterre naar St. Emilion 65 km.
Na het vertrek uit de camping moeten we gelijk al wat klimmen en dat maakt de spieren wel weer los na een rustdag. De eerste achttien kilometer verlopen goed en we treffen midden in het bos een restaurantje waar we op het terras koffie drinken bij een engelse dame. De rit gaat verder door het bos en soms wat op en neer, tot we in Pizou lunchen op het plein en sommigen bij de bakker aangaan voor een broodje. De wegen in Frankrijk zijn goed te noemen en de dorpen hier zien er allemaal verzorgd en schoon uit. De meeste dorpen hebben mooie nieuwe pleintjes bij de kerken. We rijden over een weg waar net een slijtlaag van grind is aangebracht en dat heeft het gevaar om te slippen, dat gebeurt gelukkig niet. Verder rijdend komen we in het departement van Bordeaux Aquitaine waar wijnbouw gepleegd wordt en dat zullen we de komende rit veel zien. Naast de wijngaarden zijn er ook veel kastelen in Frankrijk en ook hier komen we enkele tegen die een fotomoment vragen. Zo rijden we eerst de camping voorbij om een bezoek te brengen aan het stadje St -Emilin, waar veel toeristen rondlopen achter een gids met een bordje in de hand. Het is een bijzonder mooi oud stadje met indrukwekkende gebouwen. We tijd genoeg om hier twee uren ons te verpozen in de zon wandelen of zitten op een terras. Een paar kilometer terug ligt de camping die vier sterren telt, dus zien wat de voorzieningen zijn.
Woensdag 25 mei van St. Emilion naar Pissos 111 km
Het is vandaag voor Antoon een moeilijk logistieke wirwar om het vervangen van de gehuurde bus uit Chartres met de bus uit Nederland die door zijn schoonzoon Ronald vanuit Nederland naar St. Emilion is gereden. André zal de bus weer terugbrengen naar Chartres waar die gehuurd is en reist dan met de trein naar Bordeaux, waar hij weer opgehaald moet worden. Antoon en Erlin brengen de auto met de tenten en materialen eerst naar de camping in Pisson. Dan brengt Antoon Erlin weer naar St Emilion om zijn keukengedoe op te halen en naar Pissos te brengen, ook moet hij nog Ronald naar Bordeaux brengen die met het vliegtuig terug naar Nederland gaat en dan moet hij André nog van het station in Bordeaux halen.
Wij vertrekken van de camping en moeten eerst weer de klim maken naar St. Emilion waar geld gepind kan worden en bij de farmacie nog inkopen gedaan worden. De rit gaat nu steil naar beneden en komen dan in een vlak land met alleen maar wijgaarden tegen. Bij Branne steken we de Dordogne over en komen in het gebied van de witte wijnen tussen de Dordogne en de Gironde. We komen na circa 5 km bij een kruisend fietspad over de een voormalige spoorbaan en dat naar La Sauve gaat een belangrijk pelgrimsplaats met een grote abdij. We kiezen om dat te zien en fietsen over het pad en treffen al gauw een oud station van Espiet waar we koffie drinken. Het heeft de nodige tijd nodig om iedereen van koffie te voorzien en we hebben nog geen 20 km gefietst. Onderweg zien we mooie bermbloemen waaronder ook orchideën. Dan maar weer verder en een fotomoment bij de abdij en de route naar de track weer opzoeken, en verder naar Cadillac waar op het plein voor de Maire onze lunch gebruiken en wat foto’s maken van het oude stadje. We fietsen nu het gebied van Les Landes binnen met alleen maar bos en rechte wegen. We moeten nog een heel eind fietsen en rijden door dorpjes waar geen gelegenheid is om uit te rusten. In Moustey lukt het eindelijk wel en krijgen we een bijzonder soort bier te drinken, dat heerlijk smaakt met dit zonnige weer. Zo komen we in Pissos aan waar geen tenten staan opgesteld wegens de logistieke problemen. Antoon stelt voor dat we in daar staan de tentgebouwen overnachten en in het dorp naar de Pizeria gaan om te eten. Dat besluiten we om te doen en eten van de heerlijke pizza en drankje bij het eten. Zo besluiten we de dag met het terug fietsen naar de camping.
Donderdag 26 mei van Pissos naar Dax 96 km
Niet iedereen heeft goed geslapen op de harde bedden in de tenten, maar we kunnen ontbijten in een grote groepstent die daar staat. Alles was gister volgens de geplande zaken door gegaan en we hoeven vandaag dus geen tenten af te breken en kunnen op tijd vertrekken naar de volgende camping waar de grote tenten met goede bedden klaar zullen staan. Na 20 km zoeken we in Labouheyre een koffiebar en dat lukt gelukkig. Het gebied waar we door fietsen is behoorlijk eentonig met rechte wegen bos met naaldbomen en soms wat landbouwgronden waar bij de meeste grote sproeiinstallaties staan. Het is vandaag een bewolkte dag maar de temperatuur is goed om te fietsen. Weer valt er onderweg geen rustpunt te vinden maar stoppen in Onesse om te lunchen, dan begint het langzaam aan te regenen en bij het verdergaan trekken we de regenkleding aan. Na een tijdje fietsen wordt het weer droog en kan de regenkleding weer uitgedaan worden. Uiteindelijk stoppen we langs de weg vlak vor Gourbera ook de zon laat zich meer zien. Vlak voor Dax overleggen we in St-Vincent -de Paul over het te volgen route, dat wil zeggen de korste weg naar de camping via het centrum van Dax om een stempel te halen en wat te drinken. Het was weing klimmen vandaag dus een redelijk gemakkelijke route met weinig afwisseling. Zo komen we op de luxe camping van Dax aan waar de tenten met heerlijke bedden gereed staan, het blijkt alleen moeilijk een douche te vinden of daarvandaan de tenten. Het is droog en we kletsen nog heerlijk wat met elkaar voor we eten, onder het genot van een drankje.
Vrijdag 26 mei van Dax naar St Jean le Vieux 98 km
Het is niet koud bijna 20 graden maar wel bewolkt en op de fiets vang je natuurlijk meer wind vooral als je gaat dalen en veel snelheid maakt. We komen op een goede manier door de stad heen om weer op de track terecht te komen aan de andere kant van de stad. We hebben het bijna vlakke land van Les Landes achter ons gelaten en komen in een heuvelachtig landschap dat betekent zo nu en dan klimmen en dalen. We maken een flinke afdaling naar Peyrehorade om ergens koffie te drinken, dat lukt en gaan vanuit het centrum langs de VVV om een stempel. Verdergaand komen we voor een gesloten brug te staan die we niet over mogen, waarschijnlijk van wege bouwvalligheid. Dan maar weer terug en stukje omrijden om weer op de route te komen. In Sorde-l’Abbaye staat een imposane abdijkerk en we stoppen voor een fotomoment. Over de rivier Oloron gaande houden we lunchpauze en dat betekent voor de een zijn lunchpakket opeten en de ander neemt een menu de jours en weer anderen gaan op zoek naar een bakker in een ander dorp. Dat heeft tot gevolg dat er een groepje van vijf mensen vooruit gaat en niet wil wachten op de anderen maar door wil fietsen. Dat gebeurt dan ook want we hebben nog een pittige tocht voor de boeg met veel klim en daalwerk. De Stèle de Gibraltar van 275 m hoeven we niet te beklimmen maar komen al wel in de riching daarvan, vooral later als we langs de drukke weg D333 moeten fietsen, want we bereiken in Gamartha 274 m 10 km voor St Jean le Vieux waar de camping is. Onderweg zien we al de contouren van de Pyreneeën en dat is voor ons nog over twee dagen dat we daar overheen moeten fietsen, want morgen is een rustdag in st Jean Pied de Port. Op de camping komen beide groepen vlot na elkaar aan en kunnen we de hitte van ons afspoelen onder de douche.
Zaterdag 28 mei Rustdag in St. Jean Pied de Port
Het ziet er vanmorgen goed uit de zon schijnt en het lokt iedereen om zijn was te doen, wat voor sommigen ook echt nodig was en voor anderen een noodzakelijk kwaad. Tegen elf uur gaan de meeste van de groep op de fiets naar het dorp om zich te verpozen. Ellert is lopend vooruitgegaan om een plek te vinden waar wifi is en hij zijn website bij kan werken en de facebookpagina. Als ik de citadel beklommen en bekeken heb ga ik het dorp in en tref daar de fietsende groep die de fietsen bij het Hotel de Ville stallen. Jammer maar ik heb mijn pelgrimspaspoort paspoort vergeten dat ik zal nog een keer terug moeten om hier een stempel te kunnen halen. Nadat ik bij Hotel Central mijn website heb bijgewerkt loop ik door het dorp en tref daar Antoon die weer terug naar de camping gaat en ik kan met hem terug rijden en mijn pelgrimspaspoort ophalen om op de fiets naar het dorp terug te gaan. Ik schuif aan bij Gerard, Cees en Jan die op een terrasje zitten. Daarna koop ik in het dorp een horloge omdat die van mij gestopt is omdat de batterij leeg is, en dat lukt wel. Dan maar weer terug naar de camping om straks met elkaar wraps te eten, dat smaakt vandaag weer prima en we krijgen onderwijl een donderbui met harde regen en het wordt kouder. We bereiden ons voor op de dag van morgen als we de Pyreneeën zullen beklimmen en krijgen daarvoor adviezen van Antoon. Dan nu maar rustig gaan slapen en de dag van morgen afwachten wat die zal brengen.
Zondag 29 mei van St Jean Pied de Port naar Roncesvalles.
Het ziet er voor vandaag goed uit de lucht is wat bewolkt en het regent niet, wat een verbetering is met gisteravond toen we toch nog onweer kregen en vannacht heeft het ook flink geregend. We rijden de eerste tien kilometer nog in groepsverband tot aan de Spaanse grens waar we geestelijk voorbereiden op de komende klim. Met alle adviezen van Antoon in het hoofd gaan we de klim aan en dat gaat voor de een gemakkelijker en sneller dan voor de ander, maar dta is geen probleem. Ieder moet proberen zijn eigen tempo te vinden en vast te houden om de 870 m te kunnen overbruggen. Het gaat voor de meesten behoorlijk goed en onderweg rijdt Antoon ons voorbij en stopt om een milka reep uit te delen die ons weer kracht kon geven om verder te gaan. Onderweg treffen we ook andere pelgrimfietsers die dan weer voor ons uit en dan weer achter ons aan komen. Het is geen drukke weg wat ook te maken heeft dat het vandaag zondag is, maar wel italiaanse wielrenners die de berg beklimmen. Na een paar korte stops en wat regenbuitjes komen de eersten al ruim voor twaalf uur aan op het hoogste punt Alto Ibaneta 1057 m, alwaar een kleine moderne kapel staat met kruis. Ellert en Agnes wachten tot de volgenden de top bereiken om foto’s te maken, dan maar verder naar Roncesvalles waar het een drukte van belang is met pelgrims en andere bezoekers. Er worden stempels gehaald en we moeten schuilen voor de stortregens en gaan dan in een kleine groep naar de herberg wat lager om met elkaar de overwinning van de top te vieren. Tegen vier uur gaan we naar de camping waar gelukkig de zon schijnt en het natte spul kan drogen en we heerlijk kunnen douchen. Erlin zorgt ervoor dat er om vijf uur soep en brood is om weer bij te komen. Zo genieten we van deze dag en prijzen ons gelukkig over de Pyreneeën te zijn gekomen.
Maandag 30 mei van Burguete naar Puento la Reina 80 km
De camping Urrobi zag er zeer verzorgd uit en het was droog toen we aankwamen en de zon scheen heerlijk maar de wind was koud. Dat is te verwachten als je op 800 m hoogte bent en de zon niet de hele dag geschenen heeft. We kunnen wat langer blijven liggen want de bakker is pas om negen uur op de camping met brood. We vertrekken dan om kwart voor tien en moeten meteen al een aardige klim maken, dan dalen naar 800 m en we moeten nog een klim naar 901 m maken. We volgen de alternatieve route die door Pamplona gaat en dalen dan naar 400 m, maar om de stad in te komen moeten we weer omhoog. Het zal de hele dag een dalen en klimmen worden, maar het is geen heet weer en zo nu en dan regent het. In Pamplona houden we uur rust om te eten en de stad te bekijken en een stempel te halen. In het VVV bureau zijn ze zeer onder de indruk van het aantal stempels die we in het paspoort hebben vanuit Nederland, Belgie en Frankrijk hebben gekregen. De stad is de moeite waard om te bezien, maar voor ons betekent het dat we er een korte indruk van krijgen waar voorheen stieren door de straten werden gejaagd, maar nu vanwege dierenactivisten niet meer gedaan wordt. Er is wel een groot standbeeld van de mannen vooruitrennend op de wilde stieren. Dan wordt het tijd de rit voort te zetten omdat we ook al later vertrokken zijn. Na een flinke klim uit de stad gaat het verder op en neer en drinken nog ergens wat, tot we bij st Maria de Eunate bij de pelgrimskapel komen die jammer genoeg al gesloten is. Zo komen we met een druilerige regen in Puento la Reine aan een typisch Baskisch stadje wat een prachtige kerk met veel goud erin heeft. De camping ligt op een flinke hoogte en is door een enkeling maar fietsend te halen, voor de e-bikes die zwaar zijn is het bijna niet te doen omhoog te komen. Allemaal aangekomen genieten we weer van het goede maal dat door Elrin is klaar gemaakt. Het is koud en de meesten zoeken hun slaapplaats maar op.
Dinsdag 31 mei van Puenta la Reina naar Logroño 69 km
Naast de camping is ook een Auberge voor wandelende pelgrims en we kunnen daar internetten. De streek waar wij zijn is Navarra een golvend heuvellandschap, waar we vandaag ook weer door heen fietsen en dat merken we want de route gaat steeds op en neer en grotendeels ook dicht langs de autosnelweg. Wat het allemaal heel mooi maakt is de grote keur aan bloemen die langs de weg in bloei staan, de namen zal ik allemaal niet noemen maar de kleuren zijn van witte lupines en veel prachtige geurige gele brem en veel andere bloemen waaronder ook weer orchideeën. We genieten van de kleurenpracht om ons heen en spannen ons in om de volgende top weer te halen. Zo komen we na twintig kilometer in Estella aan een oud pelgrimsplaats met een prachtige boogbrug waar we ook koffiedrinken. Het is nog niet warm en bij het afdalen voelt het nog koud aan. Zo komen we in Los Arcos aan als we eerst al even een rustmoment voor de lunch genomen hebben. Hier zijn we tegen één uur waar de markt afgebroken wordt en we zelf een stempel in ons paspoort kunnen zetten in de kerk. Op het pleintje is een leuk zaakje met pelgrimsattributen maar het is jammergenoeg al gesloten en dus kunnen we het leuke t-shirt niet kopen. Dan gaat het weer verder richting Logroño en moeten we soms nog flink klimmen en kunnen we hard dalen. De stad ziet er in de verte goed uit na dat we op het pelgrimspad terecht konden komen. Het is stil in het centrum want de winkels zijn tot half zes gesloten maar het VVV is open voor een stempel en op het terras voor de kerk is het goed toeven na een inspannende tocht. De camping ligt aan de overzijden van de rivier en er blijken eerstens geen tenten opgezet te kunnen worden en zullen we in een slaapzaal overnachten. Na enige discussie met Antoon worden er voor enkelen wel een tent opgezet zodat ieder kan overnachten zo hij of zij het zelf wil.
Woensdag 1 juni van Logroño naar St. Domingo 65 km
Logroño is een behoorlijk grote stad met een oude stadkern en hoofdstad van de Rioja en aan de rivier de Ebro, een van de weinige rivieren die we met aardrijkskunde geleerd hebben. We verlaten de stad via het pelgrimspad waar ook de wandelaars langs gaan. Het is een drukte van belang op het pad met wandelende pelgrims. Het begin van het pad is een betonpad maar later wordt het een grindpad en erg kronkelig en eindigt met een zeer steile klim. Hier is het pad gescheiden van de snelweg door een gazen hek, waarin voorbijgangers met takjes een kruis in gevlochten hebben. Zo komen we in Navarrette en drinken er koffie op een terras. De koffie is in Spanje niet duur voor € 1,20 krijg je een koffie met of zonder melk of cappacieno, dat is de helft van de kosten die men in Frankrijk rekende. Dan fietsen we dalend van bijna 700 m naar 500 m en komen in het leuke stadje Nájera aan waar we een langere pauze houden. Het stadje lijkt wel tegen de roodbruine bergwand met vele rotsopeningen aan geplakt te zijn en het is er goed toeven in de zon langs de rivier. Om half twee rijden we verder eerst langs de rivier en later langzaam klimmend over een lange lengte naar Badarán. Langzaam stijgen kan ook heel vermoeiend zijn en we besluiten om in Badarán de korte route te nemen, maar ook dat vraagt een stijging naar 800 m. Zo komen we afdalend in St. Domingo aan waar een imposante kathedraal is die tegen betaling bezocht kan worden. We kiezen er voor een pilsje te nemen en daarna naar de camping te rijden, die een stukje terug over de snelweg ligt.
Donderdag 2 juni van St Domingo naar Burgos 92 km
De bakker was pas na acht uur open en we moeten wachten tot na half negen voordat Elrin terug met het brood. Gister had hij een heel vervelende dag , want bij het inladen van de boodschappen had hij zij portemonnee op de stoel naast de chauffeur gelegd en laadde zijn spullen in en werd daarbij aangesproken door een knaap en later bleek dat hij zijn beurs kwijt was, dus gestolen. Veel werk was het om aangifte te doen bij de politie en zijn bankpasjes te blokkeren. Heel lastig want je hebt zomaar niet nieuwe attributen om je dagelijkse zaken mee te doen, dus lenen van Antoon om brood te kunnen halen. Zo kunnen we gelukkig wel ontbijten al is het wat later dan we gewend waren en er wacht ons een pittige dag fietsen. De nacht was bere koud geweest en daarmee kunnen we vaststellen in Sppanje te zijn met een landklimaat ’s nachts koud als het helder is en overdag warm en de temperatuur liep vandaag op naar 23 graden. Er was nog wel zo nu en dan een frisse wind zodat het fietsen goed te doen was. De route leidde ons gelukkig niet langs de snelweg maar het binnenland in. Het leek wel Nederland want het eerste gedeelte van de tocht was behoorlijk vlak maar wel op de hoogte van 600 m. Daarna ging het stijgend vals plat en moeten we klimmen naar 770 m. Op de hoogte nemen we even rust en fietsen verder naar Belorado waar we ook even koffie drinken. Dan gaat het verder op en neer tot vier keer boven de 1000 m en eten ondertussen op een hoogtepunt ons broodje op. We denken in San Juan de Ortega het hoogste punt te hebben, maar dat komt een stukje verder. Gerard was vooruit gefietst en gaf aan dat in San Juan wel een rustpauze gehouden kon worden, een echt pelgrimsoord met veel wandelaars en een sfeerfolle Romaanse kerk waar de muziek een plechtige sfeer creéerde. Onderweg hebben we regelmatig bergtoppen in het vizier waar nog wat sneeuw aanwezig is. De omgeving waar we fietsen zijn veel kalksteen grotten zijn en gewonnen wordt voor allerlei doeleinden. Na San Juan hebben we het klimmen niet helemaal gehad want we moeten nog een stijging van 14% overwinnen die door de meesten niet fietsend gehaald wordt. Dan een laatste klim voor we over de snelweg gaan en komen aan in het parkgebied van Burgos op een hoogte van 870 m en de camping Fuentes Blancas, waar de tenten in de zon gereed staan.
Vrijdag 3 juni Rustdag Burgos.
De camping ligt 3,5 km van de stad en er loopt een mooi wandel en fietspad langs de rivier Arlanzón naar de stad. Wel is er vandaag een plaatselijke feestdag dat er valt wijnig te shoppen vandaag. Er is een mogelijkheid om met de bus naar de stad te gaan, te lopen of te fietsen en Antoon biedt aan om met de jeep mensen heen te bengen. Zo gaan we elk op onze eigen wijze naar de stad en bekijken de monumentale imposante Catedral van Burgos. Voor de meesten is het wel wat veel van het goede goud dat er blinkt en de informatie die je via de handphone krijgt. Ikzelf ben naar boven naar het castillo gewandeld maar die was gesloten en terug kwam ik langs de San Nicolas waar allemaal oude altaarstukken te bewonderen waren in een mooie romaanse kerk die voor pelgrim te bezichtigen was voor € 1,-. Terugkomend op het plein voor de kerk treffen de meesten elkaar weer en gaan we in gescheiden groepen een plekje op een terras opzoeken. De dames willen tapas eten en zoeken een geschikte gelegenheid. Van de feestelijkheden hebben we niets gezien want die waren in een ander stadsdeel en het had meer een traditioneel karakter gezien de kledij van enkele mensen. Terug gaan de meesten op tijd te voet en rusten verder uit op de camping, omdat er onweer verwacht wordt. De barbeque die ons beloofd was kon niet door gaan vanwege de gesloten winkels, maar wat in het vat zit verzuurt niet.
Zaterdag 4 juni van Burgos naar Castrojeriz 55 km
Het is nog bewolkt als we van de camping Fuento Blanco vertrekken en door de stad heen rijden. De eerste klim komt al weer direct buiten de stad voor we onder de snelweg door gaan. De dorpjes waar we doorkomen stellen niet veel voor maar het landschap is wel mooi. Wijdse uitzichten en dan kun je de regenbuien ook aan zien komen. In het dorpje Cayuela nemen we een fotomoment want op de kerktoren zitten ooievaars met drie jonge vogels. Het begint dan al gauw te druppen en als we in Cavia aankomen blijkt de bar geen koffie te hebben en krijgen we de eerste donderslag. Dan maar doorfietsen naar Estepar waar gelukkig wel een koffiebar is en er ook nog een donderlklap komt. Inmiddels hebben we de helft van de rit er voor vandaag op zitten want het is maar een korte rit vandaag. Zo klimmen we weer naar boven de 900 m en rijden over de hoogvlakte die Tierra de Campos heet met uitgestrekte graanvelden en mooie stukken met klaprozen. We kruisen de campino voor wandelaars en duiken nog één keer een dal in om weer omhoog te klimmen tot 932 m. Dan volgt allleen nog de afdaling naar Castrojeriz en stoppen we bij de ruïne van San Juan vooor een stempel en een lunchpauze. Nog enkele kilometers en we zijn bij de camping, maar die laten we eerst links liggen om in het dorp een verfrissing te nemen. Het is ondertussen schitterend weer geworden en genieten van de zon of in de schaduw na een verfrissende douche.
Zondag 5 juni van Castrojeriz naar Sahagún 85 km
De camping ligt tegen het dorp aan en we hebben het uitzicht op tempeliersburcht op de top van de heuvel. Het is een heel leuk dorpje waarvan vanmorgen pas het hele dorp gezien hebben toen we er door fietsten. Gisteravond heeft het even gedruppeld maar is het niet echt nat geworden of heeft het geonweerd. De bakker heeft vanmorgen pas brood om kwart voor negen dus kunnen we wat uitslapen maar dat lukt de meesten niet en zijn op de gewone tijd al weer present. Half tien staan we klaar om te vertrekken en halen nog een stempel bij campingbaas. De route voert ons over redelijk vlak terrein met zo nu en dan een heuveltje. Bij de brug over de Rio Pisuerga maken we foto’s en halen een stempel bij de auberge. In het dorp Boadilla del Camino is een leuke Auberge met aardige tuin waar we koffie drinken. Op de kerk in het dorp zijn wel tien ooievaarsnesten met kwekkerende beesten. Als we 41 km gereden hebben lunchen we in een aardig dorpje met imposante kerk. Voor Frómista is er een fotomoment bij de voormalige sluizencomplex in het Canal de Castillo, waar we door de Gardia Civil terecht worden gewezen dat we met z’n allen op de straat staan, we rijden niet door de stad om de kerk te bezien. Na Carrión kwam er een heel lang kiezelpad dat veel stof deed opwaaien in de warmte van de zon en kunnen we aan het eind in Calzadilla bij de Alberge bijkomen. Dan rijden we verder naar Sahagun waar we door Antoon worden opgevangen omdat de camping gesloten is en hij een slaaphuis voor ons heeft waar we kunnen overnachten.
Maandag 6 juni van Sahagún naar Leon 73 km
We slapen in de Alberge en hebben een goede nachtrust gehad, maarde sanitaire voorzieningen zijn beperkt dat het wordt een snelle wasbeurt om tegen negen uur weer naar het restaurant te gaan waar we gister gegeten hebben om nu te ontbijten. De eetzaal ziet er goed uit en we nuttigen de nodige toast en croissant en koffie. Zo gaan we weer terug naar de Alberge om onze fietsen op te laden en uit het huis te halen waar ze in de tuin stonden, de keuken en onder de trap om niet buiten te hoeven stallen. Zo vertrekken we zonder lunchpakketten om na een kilometer van Erlin fruit en een yogurtje mee te krijgen. Zo fietsen we vandaag ook weer over de Spaanse hoogvlakte met een redelijk gemakkelijke rit, maar wel wat saai en steed zijn er de wandelaars naast de weg die we een buen camino wensen. In El Burgo na 17 km drinken we koffie en fietsen daarna weer verder over de hoogte van 800 m richting Leon. Daar we geen lunchpakketten konden meenemen kopen sommigen in Mansilla wat eetbaars en anderen hopen ergens te lunchen. Dat kan gelukkig eindelijk in Vega waar een nette gelegenheid is om te pauzeren. Het is dan nog maar 16 km naar Leon en de ene helft gaat in Leon rechtstreeks naar de camping en anderen naar het centrum. Om bij de camping te komen moeten we langs een drukke autoweg fietsen wat niet erg plezierig is en dan ook nog de berg op om bij de camping te komen. Uiteindelijk komt een ieder op de plaats aan waar de tenten staan en het nog redelijk zonnig is.
Dinsdag 7 juni León Rustdag (dag 33)
Het is van daag een bijzondere dag want onze oudste deelnemen Thea is vandaag jarig en viert bij ons haar 81e verjaardag, het is helemaal bijzonder wan ze heeft haar verjaardag nog nooit ergens anders gevierd ze was altijd thuis om het te doen. Natuurlijk zingen we voor haar en bieden haar een presentje aan na het ontbijt. Ook is er van de kleinkinderen een felicitatie gekomen via een youtube filmpje en dat kan ze in het bijzijn van ons zien in de kantine waar internet is. Het is al met al wel wat een bewogen gebeuren voor haar.
Rustdag betekent ook wasdag en dat kunnen we merken want voor het ontbijt hebben de meesten hun was al aan de lijn hangen om het te laten drogen, nu is wassen wel wat te veel gezegd meestal betreft het het uitspoelen van de gedragen fietskleding om die de volgende dag weer fris aan ter kunnen doen. Zo wordt er afgesproken dat Antoon een aantal keren groepjes van vier mensen naar de stad brengt en op afgesproken tijd weer ophaalt. Een enkeling wil de tocht ook wel per fiets ondernemen of blijft liever op de camping om de dag daar door te brengen. Gister zijn we in een groep langs de autoweg gereden wat geen pretje was, maar je kunt ook een stuk over het pelgrimspad waarin twee bruggen liggen die je over de autowegen heen leidt en dat is bst een aardige route om in de stad te komen, beter dan de route van Jan die ruim een kilometer moest lopen tegen de helling door het bos. Het weer is vandaag uitstekend veel zon en enkele wolkjes dat een ieder kan genieten hoe hij of zij het wil. Na drieën zijn de meesten weer terug op de camping om er te rusten of te lezen.
totaal 2089 km
Woensdag 8 juni van León naar Hospital de Orbigo 46 km (dag 34)
Gisteravond hadden we voor het eerst een zachte avond, want de temperatuur bleef redelijk hoog en dat nodigde uit om langer te blijven zitten en nog niet te gaan slapen. De opgehangen was konden we bij terugkomst er weer afhalen want het had goed gedroogd. Vanmorgen had de bakker het brood op tijd gebracht en in de mand achter de entree gelegd zodat we om acht uur konden ontbijten en om kwart voor negen klaar stonden voor de korte rit naar Orbigo te maken. We moesten eerst de heuvel weer af waar de camping op was gelegen en het pelgrimspad volgen tot de stad, daar reden via de Avenu richting het centrum en kwamen zo weer op de track van de GPS terecht. Na 12 km was er een gelegenheid om wat te gebruiken maar dat vond men nog te vroeg. Dit hield wel in dat we eerst 36 km moesten fietsen voordat er een auberge was in Villar de Mazarife waar we konden koffie drinken. Het was twaalf uur voor we verder fietsten en via een verbeterde route over een asfaltweg in Monzóndiga kwamen waar een soort afdak met lange bank was om onze lunch te nuttigen. Het gebied waar we door fietsen was erg vlak en overal waren irrigatiekanaaltjes aangebracht om het gewas met water te bevloeien. In de verte komen de bergen met sneeuw steeds dichterbij die we de komende dagen zullen moeten bedwingen om in Santiago te komen. Nog vijf kilometer en we zijn op de camping waar de tenten staan, maar eerst gaan we nog over de historische brug van Hospital de Orbigo en maken er ruimschoots foto’s van. De temperatuur is gestegen tot 28 graden en een verfrissende douche is daarom zeer welkom.
Donderdag 9 juni van Orbigo naar Molinasecal 72 km (dag 35)
We zijn vanmorgen een uur eerder opgestaan om op tijd de zware tocht van vandaag te kunnen volbrengen in de warmte die ons te wachten staat. Jackelien en Hennie hadden er voor gekozen om gister al 20 km door te fietsen en niet bij ons in de tenten te overnachten maar dan een hotel te nemen. Het lijkt vandaag wat mee te vallen met de warmte want de lucht is licht bewolkt en de zon steekt dus minder. Het begin van de tocht gaat in zuidelijke richting en meest langs een spoorlijn om de bergen die ten noorden van ons liggen te omzeilen, zo komen we aan in Astorga dat een knooppunt van wegen is. Om in het stadje te komen moet eerst een zeer steile weg genomen worden, maar we vinden snel een terras te vinden om koffie te drinken. We rijden verder door de stad en nemen foto’s van de kerk en het museum gebouw dat door Gaudi ontworpen is. Ook lukt het om in de kerk nog een stempel te krijgen zodat we ons verder voorbereiden op de tocht. Het stijgen gaat langzamer dan in de Pyreneeën en op gepaste afstanden liggen dorpjes waar de pelgrims doortrekken of een auberge vinden, want de dorpjes bestaan hoofdzakelijk op 1500 m uit auberges. Wie geen lunch heeft meegenomen kan dan hier een broodje kopen voor de lunch. Zo klimmen we langzaamaan van 800 m naar 1100 m en dan volgt een wat stevigere klim naar het Cruz de Ferro, waar we ons steentje bij het kruis neerleggen en foto’s maken. Ieder maakt foto’s van de anderen en we laten ons door een Belgische vrouw een groepsfoto maken met een stuk of vij camera’s. Zij geeft daarbij het nodige commentaar dat ze graag fotograaf had willen worden en haar verzorgende taak neerleggen. Dan dalen we de berg af met de veel haarspeldbochten, wat een spectaculaire afdaling wordt. We zouden overnachten in een auberge maar er blijkt voldoende ruimte om de tenten te plaatsen zodat ieder zijn eigen slaapplek heeft in Molinasecal bij de auberge.
Vrijdag 10 juni van Molinaselac naar Fonfria 75 km (dag 36)
Na een goede nachtrust in de tenten bij de auberge rijden we om kwart voor negen richting Ponferrada. Er komt eerst een klim en dan een afdaling naar de stad waar we langs een zeer imposant kasteel fietsen en foto’s nemen en bij de tourist Informatie een stempel krijgen. Langs de weg die we volgen lopen ook de wandelende pelgrims en richting Santiago wordt het eigenlijk steeds drukker met de wandelaars die in verschillende uitmonstering lopen en van allerlei nationaliteiten uit de hele wereld. Opvallend dat er veel jonge vrouwen lopen en veel enkelingen en mensen uit Azie zoals Japan en of Korea. We fietsen verder en om ons heen zijn alleen maar bergen te zien, maar nog niet waar wij overhen moeten. In Cacabelos drinken we koffie en zitten bijna midden op de straat waar ook auto’s rijden en hebben de fietsen aan de overkant gezet, maar de bewoner moet er met de auto langs en dat lukt maar net. Als we in Villafranca del Bierzo komen moeten we zoeken naar de Informatie maar uiteindelijk lukt het toch om een stempel te krijgen. De meesten zijn met hun stempelkaart al aan de tweed bezig of hebben een inlegvel dat bijna vol is, maar de tocht naderen we ook over drie dagen Santiago. In Trabadelo voor de flinke klim lunchen we en merken dat de wind sterker wordt in de richting waar we zullen fietsen. De berg Cebreiro is alleen maar te bereiken door een zeer stevige klim te maken eerst naar 1100 m, maar het echte hoogtepunt moet nog komen. Op de afslag naar Cebreiro staat Erlin met de jeep en deelt aan ons een blikje cola uit en kunnen we wat bijkomen van de heftige klim. Het wordt steed bewolkter en we moeten nog steeds hoger klimmen naar de Cebreiro op 1300 m , dan komt nog de San Roque op 1270 en de do Polo op 1333 m. De eersten van de groep zijn neergestreken in Hospital waar we op de anderen wachten en tegen vijf uur naar Fonfria rijden op 1292 m waar we in auberge overnachten.
Zaterdag 11 juni van Fronfia naar Portomarin 60 km (dag 37)
Het is koud op 1300m hoogte ’s morgens, maar de zon schijnt en in de zon is het wel aangenaam. We hebben een eenvoudige lunch in de Auberge om negen uur, want dan is het wat rustiger en zijn de meeste wandelaars allang vertrokken. De nacht hebben de mannen op een slaapzaal doorgebracht en dat is voor de meesten redelijk verlopen. De vrouwen waren wat bevoorrecht met twee persoonskamers met eigen sanitaire voorzieningen, die de mannen moesten derven. Zo vertrekken we om een afdaling van 700 m te maken en daarvoor heb je goede remmen nodig. de remmen van Thea werken niet meer voldoende en worden na de koffie in Samos onder handen genomen door Jan en Gerard, dal lukt eerst niet helemaal en kost de nodige tijd zodat de anderen een stempel in het Monasterium kunnen halen. Het enorme gebouwencomplex beheerst dit dorpje en heeft een prachtige barokgevel. Het is ondertussen twaalf uur geworden voor we verder fietsen en proberen in Sarria een fietsenmaker te vinden, de eerst is gesloten en bij navraag gaat een aantal naar de volgende en anderen strijken neer op een terras om wat te eten. Dit kost de nodige tijd en ondertussen zijn Thea, Gerard en Jan weer terug met een dooddoenenr van de fietsenmaker die geen zin in reperatie had. Tegen half twee vervolgen we onze tocht en dat blijkt nogal wat klimmen en dalen in te houden, tot we een blik krijgen op de brug over het stuwmeer bij Portomarin. De camping ligt nog wel weer veel hoger dan we dachten en steile helling te beklimmen en een mooi uitzicht vanaf de camping op het meer. Daar aangekomen rusten we eerst uit met een pilsje en komen bij van de toch wel pittige tocht.
Zondag 12 juni van Portomarin naar Arzúa 60 km (dag 38)
Vandaag de ena laatste dag en we beginnen nu wel wat uit te zien naar de laatse rit naar Santiago. Toch is er een hechte groep ontstaan en blijven we zoveel mogelijk bij elkaar fietsen of wachten op elkaar na een flinke klim. De afstand voor vandaag is niet lang maar wel veel dalen en klimmen te beginnen in Portomarin op 350 m naar 700 m en dan denk je er te zijn en daal je weer een stuk en moet je weer klimmen naar 733 m. Zo gaat het de hele dag na een klim weer dalen en dan weer klimmen. De weg waar we langs fietsen volgen de wandelaars ook en het lijkt wel de vierdaagse wandeltocht zo druk is het op het pelgrimspad. Op de kruising met de N540 wachten we even en dan denken Piet en Ellert dat ieder gereed is om door te gaan, maar dat bleek niet het geval, hierdoor mist de rest van de groep de afslag die ze hadden moeten nemen en fietsen een verkeerde richting in, gelukkig had Hannie het in de gaten en moesten ze weer omhoog om de goede afslag te nemen. Al met al hadden we al een inspannende rit en drinken koffie in Ligorna, nadat we van het kruis het Cruseiro de Lameiros foto’s hebben gemaakt. We denken vijf kilometer voor Melide te lunchen, maar dan blijkt een deel van de groep al doorgereden te zijn en die hebben in een hotel/cafetaria geluncht. Dit was ook wel nodig want het was aardig beginnen te regenen en nu zaten we onderdak. Na contact met de achtergebleven groep die al weer onderweg waren verzamelen we ons om samen verder te fietsen en gelukkig wordt het droog en warmer. Zo fietsen we met elkaar naar Arzúa en moeten even zoeken naar de Auberge maar uiteindelijk is het gelukt en kunnen we ons verfrissen in de nette en nieuwe gelegenheid.
Maandag 13 juni van Arzúa naar Santiago de Compostelela 56 km (dag 39)
We hebben een goede nacht gehad in de Auberge waar de mannen en vrouwen elk een eigen slaapzaal hadden. De sanitaire voorzieningen zijn goed en netjes maar beperkt zodat we om beurten kunnen douchen. Het diner gisteren hadden we in de naastgelegen restaurant in een aparte ruimte waar we een driegangenmenu genoten en heel gezellig bijelkaar zaten. Het ontbijt is in een verder gelegenheid waar we kunnen eten, waar maar weinig brood op tafel staat en alleen wat cake en stukjes stokbrood. Toch kunnen we ons aardig verzadigen en ook fruit nuttigen om dag aan te kunnen. Het slaagt niet om een stempel te verkrijgen daar de informatie nog geslotenis, dus dalen we op de fiets een aardig stukje om daarna weer te moeten stijgen. De rit gaat steeds op en neer en het regent zo nu en dan, dat we de regenjas aan doen, tot we in Touro aankomen om daar koffie te drinken. De route volgt nu een landbouwweg die veel dalen en klimmen oplevert, tot 150 m en dan weer omhoog naar 377 m omhoog, dan weer dalen naar 180 m en klimmen naar 380 m en dalen naar 200m en weer omhoog in Santiago naar 350 m tot we in de aanloop naar Santiago een gelegen zien waar we kunnen lunchen. Een duits sprekende vrouw neemt de bestelling op en we eten patat en salade met kaassouflé. Voor Agnes en Thea was het een beetje langer wachten, met de mededeling og twee minuten, maar tenslotte hebben zij ook het bestelde en kan Jn zijn eiertaart niet op. We rijden richting de stad en missen het bord Santiago om een foto te maken, zo komen we op het plein voor de kerk en feliciteren elkaar met enige emotie die ons op dit moment te pakken heeft. Antoon deelt een roos uit en we wachten op André om de fotosessie te hebben en op een rij te staan met de fietsen en foto’s te nemen van elkaar. Dan op een terras een pilsje nemen en daarna omhoog klimmen om de camping te bereiken. Erlin tracteert op een spaanse champagne en we vieren onze overwinning op de Spaanse bergen. Een heerlijke dag met zon en wolken en een fantastisch moment dat niet te beschrijven is maar door een ieder op zijn manier beleefd wordt, door naar huis te wathsappen en te telefoneren of te mailen.
Dinsdag 14 juni Santiago de Compostela (dag 40)
De eerste bijkomdag in Santiago, waar vanuit de camping gemakkelijk met de stadsbus naar het centrum kunnen voor € 1,-, dat doen we om half elf zodat we op tijd voor de dienst van 12.00 u in de kathedraal kunnen zijn. Het is bewolkt weer en zo nu en dan valt er wat miezer als we op de bus staan te wachten. In de kathedraal is het al aardig druk en we zoeken een goede zitplaats op en wachten het komende uur op wat er komen gaat. De paden worden vrijgehouden door de bewakers en wij hebben vrij zicht op de gebeurtenissen bij de altaartafel. De dienst wordt ingeleid door een responsie te oefenen, wat gedaan wordt door een oudere non die prachtig kan zingen en ook in de dienst de responsies aanvangt. Van de preek verstaan we niet veel want die is in het Spaans , maar aan het begin worden de pelgrims uit verschillende landen in hun eigen taal begroet. Na de consecratie volgt het uitdelen van de hostie die niet door iedereen wordt ontvangen. Dan gebeurt het wonderbaarlijke dat men het wierookvat laat zakken en in beweging gebracht wordt, wat een spectaculair gebeuren is. Tot slot volgt de zegen in verschillende talen en gaan we de kerk weer uit om koffie te drinken met iets. We willen daarna de stad in maar het giet van de regen en we besluiten de kathedraal maar weer in te gaan en de handen op de schouder van Jacobus te leggen. Als dat gedaan is gaan we op zoek naar het pelgrimsbureau voor het compostolaat, het blijkt er erg druk te zijn, want dagelijks komen 1200 tot 1700 pelgrims de stad in. we staan meer dan een uur in de rij en zijn blij als wij het compostolaat ontvangen hebben en kijken even bij de huiskamer der Lage landen, maar daar is allen thee of koffie te krijgen en zoeken dus een terras op. Een van de komende dagen wil een groep van 10 personen wel een busreis naar Finisterra maken en boeken dat op het reisbureau voor donderdag want die dag is minder slecht en de bus haalt ons dan van de camping. Zo gaan we weer met de stadsbus terug naar de camping om een maaltijd van Erlin te nuttigen.
Woensdag 15 juni Regendag in Santiago. (dag 41)
Vanmorgen hoeven we niet te fietsen en hebben we geen haast dus is het ontbijt om negen uur en ieder doet rustig aan om naar de stad te gaan of naar het winkelcentrum. Karin, Thea, Piet en Ellert hebben gekozen om naar het overdekte winkelcentrum te gaan waar Thea en Piet de kapper willen bezoeken en dat slaagt heel goed en de prijs de helft is van wat we in Nederland gewoon zijn te betalen, ze zien er als herboren uit na het bezoek aan de barbier. Daarna zijn we allen in de stad om wat te winkelen en soeveniers te kopen. Het regent regelmatig en na een bezoek aan de kathedraal, waar we de bronzen deur opzoeken die dit jaar open is vanwege het heilige jaar dat de paus heeft uitgeroepen. We zoeken een gelegenheid om wat te eten, dat gelukt niet helemaal omdat de wensen verschillend zijn, maar daarna vinden we elkaar weer en blijven op een overdekt terras hangen omdat het volop regent. Uiteindelijk gaan we weer met de stadsbus terug naar de camping waar de was nog kletsnat buiten hangt en er voorlopig geen droogte schijnt te komen als we eten. Zo duurde de dag wel langer dan verwacht vanwege het slechte weer.
Donderdag 16 juni excursiedag naar Finisterre (dag 42)
Bij het reisbureau waar we de excursie naar Muxias en Finisterre boekten werd ons al aangeraden om niet op woensdag te gaan maar de donderdag te nemen en dat deden we dan ook met de mogelijkheid om bij de camping op te stappen. Alles was betaald en geregeld en gister kregen we een telefoontje dat we om 9.15 uur opgepikt zouden worden, maar er waren ook andere geluiden, dus toch maar om acht uur ontbijt en om kwart voor negen klaar staan. Gelukkig begint de zon te schijnen als we staan te wachten tot 20 min over negen en stappen in en rijden voorbij het winkelcentrum. Op dat moment als we de rotonde nemen horen we een scheurend en slepend geluid en staat het busje stil midden op de weg. De chauffeur stapt uit en constateert dat de achteras van de bus gebroken is en we dus niet verder kunnen. Er wordt driftig gebeld en wonderbaarlijk maar na een kwartier komt er een andere grotere bus aanrijden waarin wij kunnen overstappen en onze geboekte excursie kan dus wel doorgaan. Zo komen we met onderweg regenbuien later aan in Muxias maar als we daar zijn schijnt de zon en hebben we een prachtig gezicht op de zee en de verschillende landengten en het kerkje dat door brand verwoest was maar weer in ere hersteld. Na drie kwartier rijden we naar Finisterre en als we daar zijn schijnt ook weer de zon. Het is hier aardig druk met caminogangers die de tocht naaar dit uiteinde van de wereld willen maken. We lopen de laatste twee kilometer naar de kilometer 0 van de camino, maar vinden er jammergenoeg geen gelegenheid om een kopje koffie te drinken. Dan stappen we weer in de bus die ons naar de camping brengt en onderweg zijn er weer enkele buien, maar de meesten van ons merken dat niet omdat heerlijk in slapa gevallen is. Al met al een heel goede besteding van ons wachtverblijf op de camping in Santiago, want ieder zou nu eigenlijk wel huiswaarts willen gaan.
Vrijdag 17 juni Fietsen naar hotel Mexico.
Er was een niet zo leuk einde aan onze fietstocht, want Piet kwam toen we de fietsen naar het depot brachten te vallen door een groot gat in het asfalt. Het geluk was dat er een Rode Kruispost aan de overkant was die hem opvingen en een ambulance gebeld hebben. Karin is toen met hem meegegaan naar het ziekenhuis, waar hij wegens ribbreuken en verwonding een week moet blijven. Zijn vrouw troffen we zaterdags op Schiphol aan, om het vliegtuig waar wij meegekomen waren naar hem toe te gaan. Hopelijk gaat het hem al wat beter en kan hij weer gauw naar huis. Graag hoor ik hoe het met hem gaat. Piet sterkte en bedankt voor je kameraatschappelijk zijn bij onze fietscamino.
Piet moet maandag voor controle naar het ziekenhuis, hij verblijft nu met zijn vrouw in een hotel.
P.S. van enkelen heb ik geen goed e-mailadres van Piet, Kees, en Thea krijg bericht dat het niet ontvangen wordt.
Een column van Kees.
De titel is Ben.
Ik heb het onuitsprekelijk genoegen gekregen om ook een stukje te mogen schrijven.
Dat is mij gevraagd omdat onze echte stukjesschrijver er niet meer bij is.
Ben, een aimabele, flamboyante reus uit Gorsel moest door lichamelijk ongemak opgeven. Volgens zijn goedlachse liefhebbende, plataina blonde vriendin gaat het gelukkig goed met Ben.
Ben schreef badimerende teksten over onze kuiten. Dat ga ik niet doen. De naam “Ben”is door mij ook anders gebruikt. “Ik ben er!”heb ik mijn zoon ge-sms-est op het grote plein in Santiago. Meer niet: Ik ben er ….. Na meer dan vijf weken fietsen na bijna 2500 km. Wat had ik mijzelf slecht voorbereid op deze fietstocht. Ik wist niet eens dat Santiago: Sint Jacob betekent. Mijn fietstocht werd een pelgrimstocht. Mijn moeder die er niets van begreep dat ik met 15 wildvreemden ging fietsen werd ineens trots op mij. Onze Kees op bedevaart wie had dat gedacht. Ik ging zelfs ook een beetje in die Sint Jacob geloven.
* Dankzij mijn gehavende knie en een sip gezicht opende Jacob een gesloten fietsenzaak.
* Een lekke fietsband bleek ineens niet meer lek te zijn. Dankzij Jacob.
* Ik heb gehuild bij de ceremonie voor een vijf jaar eerder gestorven Santiago fietser die ik helemaal niet gekend heb.
* Maar ik heb ook genoten van de prachtige omgeving
* Genoten van een gezelschap medefietsers, met wie je persoonlijke informatie deelde alsof je elkaar al jaren kent.
* Ik heb mij ook geërgerd! Vooral aan de overdreven pracht en praal in kerkekn en kathedralen.
* Aan het koude weer en de natte campings.
* En wat te zeggen van die vreselike bedden in de herberg van Saint Quentin.
* Het meest heb ik me geërgerd aan het urenlange wachten, voor een oorkonde met mijn naam er op. Ik heb daar niets mee.
We hebben ook gelachen. In iedere groep is er wel een gangmaker die zegt wat hij denkt. Ik ga geen namen zeggen, maar laten we hem voor het gemak “Jan” noemen.
Ook heb ik erg moeten lachen om het belachelijke geslinger van een wierookvat. Wat een potsierlijk spektakel was dat, zeg.
Daar had grote Ben volgens mij ook een scherpstuk aan gewijd. Vast wel.
Hiermee ben ik weer terug bij Ben.
Ik ben er …. wij zijn er ……
Wij hebben het gehaald ‘Santiago!’
Ben ook. Hij is met onze gedachten mee gefietst.
Big Ben!! Het ga je goed.
Overweging van Ellert
Na een aantal keren een fietstrektocht alleen gemaakt te hebben, heb ik mij nu aangemeld voor een fietstrektocht naar Santiago de Compostela in groepsverband. Nadat ik vorig jaar met trombose in mijn been te kampen had en pluritus kreeg en men een longembolie constateerde leek het mij beter om nu deze georganiseerde reis te maken. Het is een reis waar elke dag op een camping tenten opgezet worden en er een warme maaltijd is en ’s morgens ontbijt. Dat we als groep bij elkaar zouden blijven fietsen had ik niet verwacht, maar het heeft het doel wel realiseerbaarder gemaakt. Wie alleen fietst zal gemakkelijk na vele steile beklimmingen denken ik stop er maar mee en ga terug of reis niet verder. Dat hebben we wel meegemaakt op deze reis en heeft voor één deelnemer wegens lichamelijke klachten en fysike onmooglijkheid doen besluiten om te stoppen. Ook onze oudste deelneemster die op deze reis 81 jaar werd had in het begin het idee er maar mee te stoppen, maar heeft dat uiteindelijk niet gedaan en de reis wel volbracht. De beklimmingen in Frankrijk waren de hellingen dan wel niet lang maar wel ontmoedigend. Ook de wat vlakkere stukken die langer waren droegen bij om het als zeer zwaar te ervaren.
Het consept van Antoon was om fietsers de mogelijkheid te bieden in tenten te slapen voor de nacht en een kok mee te nemen met een verrijdbare keuken voor de manegerie is een zeer goed uitgangssituatie om de pelgrimsreis naar Santiago te volbrengen.
Veel wandelaars vertrekken van St. Jean Pied de Port op de grens met Spanje vanuit Frankrijk, en dan in dertig dagen bijna 900 km te wandelen. Maar voor fietsers is in ruim dertig dagen de tocht te volbrengen vanuit Nederland en dat hebben wij gedaan met de nodige rustdagen.
Aangekomen in Roncesvalles over de Pyreneeën werd ons gevraagd een formulier in te vullen met de vermelding van de reden van je onderneming, dat kan zijn religieus, cultureel, prestatiegericht of iets anders. Ditzelfde werd ook gevraagd bij de uitreiking van het compostolaat na het volbrengen van de tocht in Santiago, hierover heb ik tijdens de reis nagedacht waarom wilde ik deze tocht ondernemen?
Als godsdienstsocioloog leerde ik dat de mens een religieus dier is en daarmee verschilt van dieren. Nu kun je religiositeit op verschillende manieren omschrijven en dat doet men dan ook vanuit verschillinde discipines als wetenschapper. De meeste mensen in deze tijd kunnen niets meer met de inhoud van religie die dateert uit de middeleeuwen en de rites die daarbij vorm aan de religie moeten geven. Ikzelf denk dat de vormen of rites hun waarde kunnen hebben in bepaalde omstandigheden, zoals dat voor de caminogangers het geval is in Santiago na het volbrengen van de pelgrimsreis. We zien dat ook bij andere gelegenheden zoals geboorte, volwassen worden en sterven als rite de passage. Riten kunnen zo hun waarde hebben en een ieder kan er een eigen invulling aan geven of nieuwe rites vormen, die meestal als bricolage bijelkaar gezocht worden. Is men dan religieus bij de beleving van zo’n gebeuren, ik denk het wel. Zelf stel ik rites en religieuze handelingen zeer op prijs vanwege de gevoelens die het kan oproepen, zoals herinneringen uit het verleden of uitdrukking van iets dat niet in woorden is te zeggen. Zijn wij als caminogangers dan religieus, dat denk ik niet maar het kan voor mensen wel religieuze waarde hebben als zij het volbrengen. We zien dat gebeuren op het plein voor de kathedraal, dat mensen op de knieën gaan om de grond te kussen of de fiets boven hun hoofd tillen om er een foto van te maken of de mis bijwonen in de kathedraal. Een camino volbrengen is niet bij voorbaat religieus maar kan net als een voetbalwedstrijd wel religieuze elementen bevatten.
Wat het de caminoganger verder doet zal hij zelf onder woorden moeten brengen of bij het vertellen van zijn ervaringen naar voren komen.
Ikzelf zie de camino als een prestatie en culturele reis die men volbrengt en religieuze aspecten heeft, dit mede door bezoek aan kathedralen waar men devoot onder de indruk komt van de ruimte of de kunst die het weergeeft.
De columns van Ben
Kuiten.
We gaan groepsgewijs naar Santiago de Compostela. Dames gaan ook altijd groepsgewijs plassen in de disco maar hier wordt wat anders bedoeld. Een van de meest bijzondere zaken is dat we elkaar niet kennen. De meesten van ons hebben elkaar ontmoet in november en daarna nu voor vertrek in mei. Het was bijzonder fraai weer en toen we de eerste trappen trapten, viel mij iets heel bijzonders op namelijk: kuiten en wel mannenkuiten. Voor de goede orde ik val vooral op dameskuiten maar in dit geval vielen vooral de enorme omvang van de herenkuiten op. Dergelijke kuiten krijg je alleen door enorm veel te fietsen. Er is er een man bij die helemaal van Vladiwostok naar Scheveningen is gefietst. U gelooft het misschien niet maar het is werkelijk waar. “Ja toen ik er eenmaal aan begonnen was ben ik maar doorgefietst. Het was eigenlijk een peulenschilletje.” 12.000 km…….. Er zijn ook mannen bij die in verschillende werelddelen hebben gefietst. Even een stukje fietsen in Azie of een rondje Cuba. Er zijn mannen bij wiens kuiten een werkelijkongelooflijke omvang hebben aangenomen. Van een van hen is bekend dat hij in de winterperiode, als hij niet fietst, de ruimte in zijn kuiten verhuurd aan armlastige studenten. Vindt hij ook een leuke training. Ik zelf ben gezegend met hele lange en vooral dunne kuiten. Ik ben echt benieuwd of ik Santiago ga halen. Maar ja fietsen is ook niet alles.
De horzel van Gorssel.
Landschap.
Geel en groen duizenden tinten
in het landschap gekwakt
bomen staan als binten
waardoor de lijn wordt ontvlakt
glooiingen zijn bereid
het beeld nog te verfraaien
en als ik mij van het mensdom scheid
zou ik het kunnen aaien
Ben
Navigatiesystemen.
We zijn nu een paar dagen onderweg naar Santiago de Compostella. Op de fiets. We hebben bij buren kennissen, familie en vrienden de nodige bewondering geoogst.
“Hoever is dat wel niet?” vraagt menigeen. Na het antwoord worden er gelijk vragen gesteld over je geestelijke vermogens, maar na een poosje trek je je daar niets meer van aan. Je aandacht wordt opgeëist door andere zaken. Bijvoorbeeld beschik je wel over een fiets die het gaat halen. Als ik in de groep om mij heen kijk kan ik daar gerust over zijn. Er is behoorlijk geïnvesteerd in goed fietsmateriaal. Het loopt van een mountainbike tot aan een paar fietsen met elektrische ondersteuning. en alles wat daar tussenin aan goede fietsen te krijgen is.
Van onze fietshopman Antoon hebben we ook drie boekjes gekregen waarin de aloude route staat beschreven die al eeuwenlang naar Santiago de Compostella loopt. Een prachtige uitgave die al jarenlang zorgt dat hele volksstammen moeiteloos Santiago bereiken.
Maar er zijn ook mensen met een navigatiesysteem op de fiets. Er zijn zelfs erg veel mensen met een navigatiesysteem op de fiets. En als dat nu allemaal dezelfde:systemen waren, maar dat is niet het geval. Er zijn verschillende systemen en iedereen die er een gekocht heeft, blijkt de juiste te hebben gekocht. De uitkomst is dat er, op sommige momenten onderweg, een bijzondere ingewikkelde situatie ontstaat waarop iedereen die ooit iets met communicatie doet of heeft gedaan er direct op kan afstuderen. Degenen die het leuk vinden om in een groep te fietsen leven voortdurend in een situatie waarin de beschikbare informatie millimeters van elkaar verschilt.. De enige oplossing die dan voorhanden is bestaat uit overleg. Ik weet natuurlijk niet echt of het aan het aantal Brabanders binnen de groep ligt maar het blijkt elke keer weer moeilijk om tot een besluit te komen. Een normaal mens kan nu eenmaal maar een beperkt aantal Brabanders aan. We beschikken echter ook over een Fries in de groep die elk vooroordeel over Friezen, zoals onverstoorbaarheid en onverzettelijkheid waar maakt. Ik ben werkelijk dan ook met stomheid geslagen als ik ’s avonds toch op een camping ben die de avond daarvoor door onze Antoon is opgegeven. Zo blijkt maar weer, fietsen is ook niet alles.
De horzel uit Gorssel.
Op weg.
Het is 7.23 uur en ik zit op het toilet op een camping. Alle weerstand die ik ooit heb verzameld tegen kamperen wordt waar gemaakt. Waarom klapperen toiletdeurtjes op campings altijd zo hard. Waarom zit ik hier volkomen naakt. Ik ga naar Santiago de Compostello op de fiets en daarom draag ik fietskleding. Werkelijk vreselijke kleren voor op het toilet. Naast mij zit een man die werkelijk uit allerlei lichaamsopeningen lucht laat ontsnappen. Als ik tegelijk met die man het toilet uitkom kijken we allebei een andere kant op en gaan fluitend ons weegs. Waarom dit alles.
Mijn dame en ik vinden fietsen leuk en we hebben ons o.a. laten inspireren door Antoon. Alles wat tegen zo’n reis pleit weet hij in rap Brabants weg te redeneren. Mijn vrouw komt ook uit Brabant en ze vond wel gezellig om begeleid door thuisdialect een dergelijke reis te maken.
Nou dat treft. Ze weet zestien personen gezelschap bestaat uit mensen uit de provincie zonder volkslied. De zachte g is niet van de lucht. Gelukkig heb ik een Bourgondische inslag en ik heb in de afgelopen jaren geleerd dat er ook aardige Brabanters zijn. Hun vreugde over het kampioenschap van PSV deel ik niet, maar misschien zit er nog een gratis biertje in.
Het is vandaag ook moederdag en in een madriarchaat als Brabant wordt dit gevierd. Antoon zorgt zelfs voor gebakjes. Ze schijnen er zelfs te beschikken over een centrale oermoeder want iedereen heeft het altijd over ons mam.
De reis duurt nu drie dagen maar ik vind het nu al onbetaalbaar. Maar goed fietten is ook niet alles.
De horzel uit Gorssel